رجب علی صالحی: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۷۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
| رنگ پس‌زمینه =  
| رنگ پس‌زمینه =  
| عنوان =  
| عنوان =  
| تصویر =     
| تصویر =    رجب علی صالحی.jpg
| اندازه تصویر =  
| اندازه تصویر =  
| توضیح تصویر =  
| توضیح تصویر =  
خط ۴۴: خط ۴۴:


==شیوه اجرای نمایش==
==شیوه اجرای نمایش==
مرشد رجب علی در اجرای پرده از شیوه ای ساده و با کمترین حرکات بهره می گیرد.  
مرشد رجب علی در اجرای پرده از شیوه‌ای ساده و با کمترین حرکات بهره می‌گیرد.  
==شیوه اجرای آواز==
==شیوه اجرای آواز==
مرشد رجب علی دارای لحن خوش و مسلط به الحان شخصیت های مثبت -اولیاءخوانان- تعزیه است که با اقتباس از لحنی شبیه به لحن حضرت عباس که اغلب موارد در فضای فواصل بیان ترک و سه گاه خوانده می شود و با توجه به داستان پرده که در آن حضرت عباس حضور دارد، اصلی ترین لحن یعنی سه گاه را انتخاب کرده است و آواز بیات ترک، پیش دانگ و دانگ اول ماهور و فواصل افشاری فضاهای فرعی و پیرامونی سه گاه را تشکیل می دهند.  
مرشد رجب علی دارای لحن خوش و مسلط به الحان شخصیت‌های مثبت -اولیاءخوانان- تعزیه است که با اقتباس از لحنی شبیه به لحن حضرت عباس که اغلب موارد در فضای فواصل بیان ترک و سه گاه خوانده می‌شود و با توجه به داستان پرده که در آن حضرت عباس حضور دارد، اصلی‌ترین لحن یعنی سه گاه را انتخاب کرده است و آواز بیات ترک، پیش دانگ و دانگ اول ماهور و فواصل افشاری فضاهای فرعی و پیرامونی سه گاه را تشکیل می‌دهند.  
نکته دیگر در آواز این پرده خوان حفظ لحن آوازی بر متن غیر منظوم است. این حالت می تواند فرمی خاص در آوازهای پرده خوانی به شمار آید.  
نکته دیگر در آواز این پرده خوان حفظ لحن آوازی بر متن غیر منظوم است. این حالت می‌تواند فرمی خاص در آوازهای پرده خوانی به شمار آید.  
==نشانه شناسی تصویر داستان ماردبن سدیف و مفهوم گریز==
==نشانه‌شناسی تصویر داستان ماردبن سدیف و مفهوم گریز==
در نمایش های قدیم ایرانی یکی از فنون اجرای «گریز» است. اصلی ترین مفهوم گریز، جدا شدن از داستان درحال روایت و ورود به داستانی دیگر است و اصلی ترین گریز در پره خوانی و دیگر نمایش های مذهبی، گریز به صحرای کربلاست. در داستان ماردبن سدیف که دارای وجوه متعددی است به نوعی گریز زده می شود. حضور داستان ماردبن سدیف در مرکز صورت های پرده دو دلیل عمده دارد، اول: نمایاندن قدرت جنگ آوری و پهلوانی حضرت عباس که قادر است با یک ضربه شمشیر، جهان پهلوان، یل شامی یا ماردبن سدیف قوی ترین مرد عرب را دو شقه کند و دوم:  
در نمایش‌های قدیم ایرانی یکی از فنون اجرای «گریز» است. اصلی‌ترین مفهوم گریز، جدا شدن از داستان درحال روایت و ورود به داستانی دیگر است و اصلی‌ترین گریز در پره خوانی و دیگر نمایش‌های مذهبی، گریز به صحرای کربلاست. در داستان ماردبن سدیف که دارای وجوه متعددی است به نوعی گریز زده می‌شود. حضور داستان ماردبن سدیف در مرکز صورت‌های پرده دو دلیل عمده دارد، اول: نمایاندن قدرت جنگ‌آوری و پهلوانی حضرت عباس که قادر است با یک ضربه شمشیر، جهان پهلوان، یل شامی یا ماردبن سدیف قوی‌ترین مرد عرب را دو شقه کند و دوم: تحکیم این تصور که حضرت امام حسین به عنوان مقتدای حضرت عباس قدرتی مافوق تصور ماست که حضرت عباس را نماد آن قدرت می‌دانیم. این دلایل سبب می‌شود تا صورت‌های حضرت عباس با مارد در مرکز پرده و در اندازه‌ای بزرگ‌تر از دیگر صورت‌ها قرار گیرد. حضرت عباس در سمت راست پرده که نشانه‌ای بر حقانیت اوست و مارد در سمت چپ که سمت اشقیاء است، نقاشی شده‌اند.
==منبع==
==منبع==
* منبع این مدخل از [[مرشدان پرده‌ خوان ایران|مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان]] و حاصل فعالیت‌های پژوهشی [[حمیدرضا اردلان]] است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.
* منبع این مدخل از [[مرشدان پرده‌ خوان ایران|مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان]] و حاصل فعالیت‌های پژوهشی [[حمیدرضا اردلان]] است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.
۱۰٬۰۷۲

ویرایش