سارا جلوداریان: تفاوت میان نسخه‌ها

روزی که شرح خلقت آدم نوشته شد             داغ تو بر جریده عالم نوشته شد

بوی غریبی تو که پیچید در فضا!             تقدیر، شرحه شرحه و نم نم نوشته شد

سالار من! به حرمت بار مصیبتت               پشت ستون عرش، خماخم نوشته شد

بین چهارده گل سرخ محمدی                     نام تو «یا حسین» دمادم نوشته شد

نام تو«یا حسین» به عنوان افتخار               با سوز دل به سینه پرچم نوشته شد

نام تو« ا حسین» هزاران هزار بار                     در بارگاه حضرت اعظم نوشته شد

مجموع رادمردی و آزادگی و عشق                   در زمره صفات تو، با هم نوشته شد

ای بی کفن! قسم به تن پاره پاره‌ات                     با یاد زخم‌های تو، مرهم نوشته شد

آن دم که خیزران به لبان تو می‌زدند                   قرآن همان دقیقه، همان دم نوشته شد

وقتی سر عزیز تو بر نی سوار گشت                         خون‌گریه‌های ماه محرم نوشته شد  

آقا مرا ببخش به حقّ بزرگی‌ات!                             این شعر اگر زیاد، اگر کم نوشته شد

من قصد مدح و مرثیه خوانی نداشتم                         عرض ارادتیست که با غم نوشته شد...

نای نی:

آسمان درشُرُفِ صاعقه‌ای خونین بود             نفس باد، پر از حنجره یاسین بود

چه بلایی به سر‌آینه‌ها می‌آمد!             که چهل روز و چهل شب، دلشان پرچین بود

غم این طایفه را، هیچ‌کسی درک نکرد             غم این طایفه، بردوش فلک سنگین بود

عصب ترد گیاهان، به جنون می‌پیوست                 بر لب دشت، فقط زمزمه آمین بود

تن خورشید به پا بوس محرَم می‌رفت               روز، هر چند به بیابان خودش بدبین بود

مشک پرآب و زمین آتش و ساقی تشنه!               همه فلسفه عشق و وفا در این بود

نای نی، تلخ‌ترین مرثیه را می‌نوشید               گرچه در کام حسین بن علی، شیرین بود

نی‌زار گواه است:

از عشق بپرسید که با یار، چه کردند           با آن قد و بالای سپیدار چه کردند  

از هرزه علف‌های فراموش بپرسید             با خاطره آن گل بی خار چه کردند

از چاه بپرسید، همان چاه مقدس!               با ماه، همان ماه شب تار چه کردند

ای کاش که از حنجره باد بپرسید                 با قاصدک سوخته، اشرار چه کردند  

اصلاً بگذارید خود آب بگوید:                   با چشم و دل و دست علمدار چه کردند  

اصلا بگذارید که خورشید بگوید:                     خورشید! بگو با سرِ سردار چه کردند

نی‌زار گواه است که با خوب‌ترین‌ها                   این قوم خطا رفته تاتار چه کردند  

بیعت شکنان نقشه کشیدند و دوباره                   با ذریه حیدر کرّار چه کردند  

ای قامت افراشته در سجده بسیار!                 لب‌های عطش با تب بسیار چه کردند

نیلوفر پژمرده شب‌های خرابه                       با بغض تو ای ابر سبکبار چه کردند  

در ماتم شمع و گل و پروانه و بلبل               ای اشک! به یاد آر، به یاد آر چه کردند  

لب وا کن و حرفی بزن ای سنگ صبورم             با یاس، میان و در و دیوار چه کردند  

در طاقت من نیست که دیگر بنویسم                 با قافله و قافله سالار چه کردند ...