یزید بن حارث‌ بن رویم شیبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

یزید بن حارث‌ بن رویم شیبانی (ویرایش)

نسخهٔ ‏۱۳ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۴۸

۸۸۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۳ مارس ۲۰۱۸

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

T.ramezani

۱۰٬۰۷۲

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-یزیدبن حارث‌بن یزیدبن رویم، مکنی به ابوحوشب از فرماندهان سپاه عمربن سعد بود.
+'''یزید بن حارث‌ بن یزید بن رویم،''' مکنی به ابو حوشب از فرماندهان سپاه عمر بن سعد بود.
+{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
-در دوران حکومت یزیدبن معاویه، یزیدبن‌ حارث ‌جزء افراد فرصت‌طلب‌ و سودجویی‌ بود که‌ چون‌ دید مسلم‌بن‌ عقیل‌ در کوفه‌ پیشرفت‌ خوبی‌ دارد، جزء بزرگان کوفه بود که به امام‌ حسین‌(ع) نامه نوشتند و از او دعوت کردند که به کوفه بیاید<ref>- الاخبار الطوال، ص 229؛ تاریخ طبری، ج5، ص353؛ الفتوح، ج5، ص30؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص20-21؛ تجارب الامم، ج2، ص40. </ref> و چون عبیدالله بر کوفه مسلط شد، به او پیوست.
+|اطلاعات قاتل =
+| تصویر        =
+| توضیح تصویر  =
-در روز عاشورا دو هزار جنگاور به دستور عمربن سعد تحت فرماندهی او بودند.<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص422. </ref>
+| نام کامل     =یزید بن حارث‌ بن یزید بن رویم
+| کنیه         =
+| لقب          =
-صبح روز عاشورا، امام‌ حسین(ع) سران‌ سپاه‌ عمربن‌ سعد از جمله یزیدبن‌ حارث ‌را مورد خطاب‌ قرار داد که آیا شما برای‌ من‌ نامه‌ ننوشتید که‌: لشکری‌ آماده‌ و تجهیز شده‌ در اختیار توست، پس به سوی ما روانه شو‌؟ اینک‌ من‌ آمده‌ام‌! اگر آمدنم‌ را ناخوش‌ دارید، برمی‌گردم.<ref>- ر.ک : الامامه و السیاسه، ج2، ص6؛ تذکرة الخواص، ص219.</ref>
+| زادروز/زادگاه =
+| محل زندگی     =
+| نسب/قبیله    =
-پس از شهادت امام‌ حسین‌(ع)، او در کوفه می‌زیست و در هنگام تسلط زبیریان بر کوفه، به آنان پیوست.
+| خویشاوندان سرشناس   =
+| تاریخ و مکان درگذشت=
+| نحوه درگذشت=
-پس از مرگ یزید، عبیدالله‌بن‌ زیاد که در بصره به سر می‌برد، عمروبن مسمع و سعدبن قرحاء تمیمی را با پیامی نزد مردم کوفه فرستاد تا از آنان بخواهد با او به خلافت بیعت کنند. چون این دو تن در مسجد کوفه پیام عبیدالله‌بن‌ زیاد را رساندند، یزیدبن‌ حارث اولین کسی بود که بر علیه عبیدالله‌ سخن گفت که: خدا را سپاس که ما را از دست فرزند سمیه رها کرد، آیا می‌خواهید که ما دوباره با او بیعت کنیم؟ هرگز! و با سنگ دو نماینده را زد. به دنبال او دیگران نیز چنین کردند.<ref>- انساب الاشراف،ج6، ص7؛ تاریخ طبری، ج5، ص525؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص132. </ref>
+| مدفن =
+| اقدامات =
+| انگیزه    =
-پس از تسلط زبیریان بر کوفه، او به آنان پیوست و با همراهی عمربن سعد و شبث‌بن ربعی، در تشویق عبدالله‌بن یزید خطمی انصاری حاکم زبیری کوفه، در دستگیری مختار ثقفی و زندانی شدن او نقش داشت.<ref>- انساب الاشراف، ج6، ص373،367؛ تاریخ طبری، ج5، ص561؛ الفتوح، ج3، ص241. </ref>
+| نقش‌های برجسته    =
+| دیگر فعالیت‌ها   =
+| منصب   =
-به هنگام قیام مختار ثقفی به سال 66 هجری به خونخواهی امام‌ حسین‌(ع)، یزیدبن‌ حارث جزو سرداران عبدالله‌بن مطیع والی کوفه بود و ابن‌مطیع او را هم با سپاهی به جنگ مختار فرستاد و به آنان گفت که به کار قوم خود پردازند و آن سمت را محکم داشته باشند تا از آن سو خطری متوجه آنان نشود، اما همگی هنگام حمله ابراهیم‌بن مالک اشتر فرمانده سپاه مختار، عقب‌نشینی کردند و تا کوچه‌ها و گذرهای کوفه متواری شدند.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج6، ص391؛ تاریخ طبری، ج6، ص22،18؛ الفتوح، ج6، ص232؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص219.  </ref>
+}}
-در  روز ” جبّانة السبیع “ از سپاه مختار شکست خورد و از کوفه فرار کرد.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج6، ص398؛ تاریخ طبری، ج6، ص52-56؛ الفتوح، ج6، ص238.   </ref>
-پس از آنکه بزرگان کوفه از جمله یزیدبن‌ حارث از مختار شکست خوردند، به بصره گریختند و به مصعب‌بن زبیر که از طرف برادرش عبدالله‌بن زبیر حکمران بصره بود، پیوستند و او را به جنگ با مختار برانگیختند.
-پس از قتل مختار او در کنار مصعب قرار داشت و از طرف او به جنگ با عبیدالله‌بن حُرّ جعفی مأمور شد، اما از عبیدالله‌ شکست خورد و مجبور به هزیمت گردید.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج7، ص37؛ تاریخ طبری، ج5، ص134؛ الفتوح، ج6، ص310؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص293.</ref>
-در زمان حکومت مصعب بر عراق، او به ولایت شهرری منصوب شد اما در جنگ با خوارج از آنان شکست خورد، مردم شهرری با خوارج مساعدت و یاری کردند، در نتیجه یزید کشته شد. هنگام جان‌دادن، پسرش حوشب را به کمک خواند، اما او پدر را گذاشت و فرار کرد. گفته‌اند اگر حوشب فردی آزاده بود، عهد پدر را حفظ می‌کرد همان‌گونه که عیسی فرزند مصعب‌بن زبیر چنین کرد و با پدر خود پایداری کرد و جنگید تا در جلوی چشمان پدر کشته شد.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج7، ص168؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص287.</ref>
+==در دوران حکومت یزید==
+در دوران حکومت یزید بن معاویه، یزید بن‌ حارث ‌جزء افراد فرصت‌طلب‌ و سودجویی‌ بود که‌ چون‌ دید مسلم‌ بن‌ عقیل‌ در کوفه‌ پیشرفت‌ خوبی‌ دارد، جزء بزرگان کوفه بود که به امام‌ حسین‌ (ع) نامه نوشتند و از او دعوت کردند که به کوفه بیاید<ref>- الاخبار الطوال، ص 229؛ تاریخ طبری، ج5، ص353؛ الفتوح، ج5، ص30؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص20-21؛ تجارب الامم، ج2، ص40. </ref> و چون عبیدالله بر کوفه مسلط شد، به او پیوست.
+==واقعه کربلا==
+===روز عاشورا===
+در روز عاشورا دو هزار جنگاور به دستور عمر بن سعد تحت فرماندهی او بودند.<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص422. </ref>
+صبح روز عاشورا، امام‌ حسین (ع) سران‌ سپاه‌ عمر بن‌ سعد از جمله یزید بن‌ حارث ‌را مورد خطاب‌ قرار داد که آیا شما برای‌ من‌ نامه‌ ننوشتید که‌: لشکری‌ آماده‌ و تجهیز شده‌ در اختیار توست، پس به سوی ما روانه شو‌؟ اینک‌ من‌ آمده‌ام‌! اگر آمدنم‌ را ناخوش‌ دارید، برمی‌گردم.<ref>- ر.ک : الامامه و السیاسه، ج2، ص6؛ تذکرة الخواص، ص219.</ref>
+===پس از شهادت امام‌ حسین ‌(ع)===
+پس از شهادت امام‌ حسین ‌(ع)، او در کوفه می‌زیست و در هنگام تسلط زبیریان بر کوفه، به آنان پیوست.
+==پس از مرگ یزید==
+پس از مرگ یزید، عبیدالله‌ بن‌ زیاد که در بصره به سر می‌برد، عمرو بن مسمع و سعد بن قرحاء تمیمی را با پیامی نزد مردم کوفه فرستاد تا از آنان بخواهد با او به خلافت بیعت کنند. چون این دو تن در مسجد کوفه پیام عبیدالله‌ بن‌ زیاد را رساندند، یزید بن‌ حارث اولین کسی بود که بر علیه عبیدالله‌ سخن گفت که: خدا را سپاس که ما را از دست فرزند سمیه رها کرد، آیا می‌خواهید که ما دوباره با او بیعت کنیم؟ هرگز! و با سنگ دو نماینده را زد. به دنبال او دیگران نیز چنین کردند.<ref>- انساب الاشراف،ج6، ص7؛ تاریخ طبری، ج5، ص525؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص132. </ref> پس از تسلط زبیریان بر کوفه، او به آنان پیوست و با همراهی عمر بن سعد و شبث‌ بن ربعی، در تشویق عبدالله‌ بن یزید خطمی انصاری حاکم زبیری کوفه، در دستگیری مختار ثقفی و زندانی شدن او نقش داشت.<ref>- انساب الاشراف، ج6، ص373،367؛ تاریخ طبری، ج5، ص561؛ الفتوح، ج3، ص241. </ref>
+==قیام مختار==
+به هنگام قیام مختار ثقفی به سال 66 هجری به خون‌خواهی امام‌ حسین‌ (ع)، یزید بن‌ حارث جزو سرداران عبدالله‌ بن مطیع والی کوفه بود و عبدالله‌ بن مطیع او را هم با سپاهی به جنگ مختار فرستاد و به آنان گفت که به کار قوم خود پردازند و آن سمت را محکم داشته باشند تا از آن سو خطری متوجه آنان نشود، اما همگی هنگام حمله ابراهیم‌ بن مالک اشتر فرمانده سپاه مختار، عقب‌نشینی کردند و تا کوچه‌ها و گذرهای کوفه متواری شدند.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج6، ص391؛ تاریخ طبری، ج6، ص22،18؛ الفتوح، ج6، ص232؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص219.  </ref>
+در  روز ”جبّانة السبیع“ از سپاه مختار شکست خورد و از کوفه فرار کرد.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج6، ص398؛ تاریخ طبری، ج6، ص52-56؛ الفتوح، ج6، ص238.   </ref>
+پس از آنکه بزرگان کوفه از جمله یزید بن‌ حارث از مختار شکست خوردند، به بصره گریختند و به مصعب‌ بن زبیر که از طرف برادرش عبدالله‌ بن زبیر حکمران بصره بود، پیوستند و او را به جنگ با مختار برانگیختند.
+===پس از قتل مختار===
+پس از قتل مختار او در کنار مصعب قرار داشت و از طرف او به جنگ با عبیدالله‌ بن حُرّ جعفی مأمور شد، اما از عبیدالله‌ شکست خورد و مجبور به هزیمت گردید.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج7، ص37؛ تاریخ طبری، ج5، ص134؛ الفتوح، ج6، ص310؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص293.</ref>
+==مرگ==
+در زمان حکومت مصعب بر عراق، او به ولایت شهر ری منصوب شد اما در جنگ با خوارج از آنان شکست خورد، مردم شهر ری با خوارج مساعدت و یاری کردند، در نتیجه یزید کشته شد. هنگام جان‌ دادن، پسرش حوشب را به کمک خواند، اما او پدر را گذاشت و فرار کرد. گفته‌اند اگر حوشب فردی آزاده بود، عهد پدر را حفظ می‌کرد همان‌گونه که عیسی فرزند مصعب‌ بن زبیر چنین کرد و با پدر خود پایداری کرد و جنگید تا در جلوی چشمان پدر کشته شد.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج7، ص168؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص287.</ref>
 ==منبع==
 مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 180-182.
 ==پی نوشت==
 [[رده: تاریخ]]
+[[رده: افراد]]
 [[رده: قاتلان کربلا]]
 [[رده: فرماندهان طوایف و قبایل]]