محتشم کاشانی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

شمس الشعرای کاشانی، حسان العجم، <ref>حسان العجم: این لقب معمولا برای شعرایی به کار می‌رود که در منقبت و مرثیه یا مضامین دینی سخن گفته‌اند. در ادب فارسی نخستین بار «خاقانی» بدان ملقب شد.</ref> مولانا سیّد کمال الدّین علی فرزند خواجه میر احمد کاشانی متخلّص به محتشم، شاعر اوایل عهد صفوی و از معاصرین شاه طهماسب صفوی است. در حدود سال 905 ه ق. در کاشان متولّد شد، نزدیک به 91 سال زیست و به سال 996 هجری در زادگاه خود، رخت به سرای باقی برد. محتشم، پس از تحصیل مقدمات علوم زمان خود به «شعربافی» پرداخت که در اشعار عدیده‌ای به این حرفه‌ی خود اشاره کرده است.

دیوان محتشم مشتمل بر: قصاید، غزلیات، مراثی، مدایح، قطعات، رباعیات و مثنویات می‌باشد که قسمت قصاید را «جامع اللطایف» و قسمت غزلیات را «نقل عشّاق» نامیده است. <ref> دیوان مولانا محتشم کاشانی، مقدمه.</ref>

{{شعر}}

{{شعر}}

{{ب| کشتی شکست خورده طوفان کربلا|در خاک و خون طپیده میدان کربلا }}

{{شعر}}

{{ب| کاش آن زمان سرادق <ref>سرادق: سراپرده، خیمه. سرادق گردون: آسمان.</ref> گردون نگون شدی‌|وین خرگه بلند ستون <ref> بلند ستون: مقصود آسمان است.</ref> بی‌ستون شدی }}

{{شعر}}

{{شعر}}

{{شعر}}

{{ب| ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند|یکباره بر جریده‌ی رحمت قلم زنند }}  

{{شعر}}

{{ب| روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار|خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار }}  

{{شعر}}

{{ب| بر حربگاه <ref>حربگاه: میدان جنگ.</ref> چون ره آن کاروان فتاد|شور نشور <ref>نشور: زنده شدن.</ref> واهمه را در گمان فتاد }}  

{{شعر}}

{{ب| «این کشته‌ی فتاده به هامون <ref> هامون: دشت، صحرا.</ref> حسین تست‌|وین صید دست و پا زده در خون حسین تست }}

{{شعر}}

{{ب| «کای مونس شکسته دلان حال ما ببین‌|ما را غریب و بی‌کس و بی‌آشنا ببین }}

{{شعر}}

{{ب| ای چرخ! غافلی که چه بیداد کرده‌ای‌|وز کین چه‌ها درین ستم آباد <ref>ستم آباد: کنایه از جهان.</ref> کرده‌ای }}

{{شعر}}

{{ب| خاموش «محتشم» که دل سنگ آب شد|بنیاد صبر و خانه‌ی طاقت خراب شد }}

{{شعر}}

{{ب| بنال ای دل که دیگر ماتم آمد|بگری ای دیده کایام غم آمد }}