قبر امام حسین«ع»

اولین بار بنى اسد پس از دفن اجساد شهدا و پیکر سیدالشهدا، علامتى بر قبر نهادند. از اینکه توابین در سالهاى ۶۳ یا ۶۴ بر سر قبر امام حسین(ع) مى‌آمدند، مى‌فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشویق اولیاء دین، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشکار.

تاریخچه ساخت ضریح

در زمان بنى امیّه، قبّه‌اى بر قبر شریف ساخته شد و تا زمان هارون الرّشید باقى بود. وى قبر را خراب و محلّ آن را صاف کرد و درخت سدرى را که (به نشانۀ قبر) در آنجا بود، قطع کرد.

بار دیگر در زمان مأمون ساخته شد. سپس در سال ۲۳۶ و ۲۳۷ هجرى به دستور متوکّل عباسى، قبر و خانه‌هاى اطراف آن خراب شد و به جاى آن زراعت کردند و مانع رفت و آمد مردم شدند.

بازهم در سال ۲۴۷ به دستور متوکّل قبر را خراب کردند و چندین نوبت دیگر این تخریب انجام گرفت.

بناى فعلى مرقد و حرم سیدالشهدا به قرن هشتم هجرى بر مى‌گردد. البته بارها مرمّتها و اضافاتى انجام گرفته است.در سال ۱۲۱۶ هجرى وهّابیها با سپاهى از منطقۀ نجد حمله کرده و حرم حسینى را غارت و تخریب کردند و اسبها را در صحن مطهّر بستند.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۲.