ابراهیم بن علی بن ابی طالب (ع)
ابراهیم بن علی بن ابی طالب (ع)، فرزند امام علی (ع) و مادرش امّ ولد بود.[۱] ابراهیم بن علی بن ابی طالب (ع) از یاران امام حسین (ع) و از شهدای کربلا بود.
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | ابراهیم بن علی بن ابی طالب (ع) |
| خویشاوندان سرشناس | پدرش امام علی (ع) و مادرش امّ ولد |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) |
نقش در واقعه کربلاویرایش
ابراهیم از آغاز سفر از مدینه تا کربلا با برادر بزرگوارش امام حسین (ع) همراه بود.
شهادتویرایش
ابراهیم بن علی بعد از ظهر عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان رفت و در یک جنگ دلیرانه به شهادت رسید. بیهقی نام قاتل او را زید بن دفاف نوشته است.[۲]
ابوالفرج اصفهانی،[۲] خوارزمی[۳] و ابن فندق[۴] نام او را در شمار شهیدان بنی هاشم نقل کرده‌اند. ابوالفرج می‌نویسد: اگر چه در کتب انساب ذکری از او به میان نیامده، اما او از شهدای کربلا است.[۵] محمد بن علی بن حمزه نام او را در شمار شهدای کربلا آورده است. [۶]
در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.[۷] شهادت او جای تردید دارد.
منبعویرایش
پی نوشتویرایش
- ↑ - مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص۵۷.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ - لباب الانساب و الالقاب و الاعقاب، بیهقی، ابوالحسن علی بن زید (ابن فندق)، به تصحیح سیدمهدی رجایی اصفهانی، قم: کتابخانه آیت الله مرعشی، ۱۴۱۰ ﻫ ق. ، ج۱، ص۴۰۰.
- ↑ - مقتل الحسین (ع)، ج۲، ص۴۷.
- ↑ -بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۹.
- ↑ - مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص۵۷.
- ↑ -بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۹.
- ↑ - برای تفصیل بیشتر رک : مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص57؛ مقتل الحسین (ع)، ج۲، ص۴۷؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج۱، ص۲۴۷؛انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ۱۵۴؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۲۵۶.