تکیه دولت

محلّى بود در مرکز تهران در عصر ناصر الدین شاه،که به صورت محلّ اجراى تعزیۀ بزرگ و مهمّ در روز عاشورا در آمده بود.دیلمیان،اجراى نمایش داشتند.سپس در عصر ناصر الدین شاه بیشتر معمول شد و پس از سفر وى به فرنگ و دیدن تآترهاى اروپا،پس از بازگشت در سال 1290 قمرى تکیه دولت را بنا نهاد.از آن پس تکیه‌هاى دیگرى هم بنا شد.«تکیه دولت...محوّطۀ وسیع دو طبقه‌اى بود که طبقۀ بالاى آن،غرفه غرفه ساخته شده و هر یک از غرفه‌ها به شاه و بانوان حرم و درباریان اختصاص داشت.در صحن تکیه،جایگاه بزرگى براى تعزیه‌خوانها بود و در وسط آن،تختى از گچ و آجر ساخته بودند که تعزیه‌خوانها بر بالاى آن قرار گرفته نقش خود را ایفا مى‌کردند». «ناصر الدین شاه به تشکیل مجالس تعزیه بسیار تمایل نشان مى‌داد.به همین نظر دستور ساختن تکیۀ دولتى را در مجاورت اندرون شاهى داد.تکیه با وسعت نسبتا زیاد چند طبقه،بصورت آمفى‌تآتر با تخت بزرگى در وسط و روپوش آهنى ساخته شد که در مواقع تعزیه،روى روپوش آهنى را چادر مى‌کشیدند.این تکیه،پشت بانک ملّى کنونى بازار،رو به روى سبزه میدان...واقع بود.در سال 1327 شمسى خراب شد.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 118-119.