عبدالحمید رحمانیان
عبد الحمید رحمانیان فرزند حسین متخلص به «ایلیا» در سال 1351 ه. ش در جهرم به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند و لیسانس خود را از دانشگاه شهید بهشتی تهران در رشته حقوق قضایی اخذ نمود.
وی فعالیت‌های شعری خود را از سال 1367 و با حضور در انجمن‌های ادبی استان فارس به طور جدی آغاز نمود. از ایشان مجموعه نثر ادبی به نام «محاصره» به چاپ رسیده است.
رحمانیان مسئولیت‌های مختلفی در انجمن‌های ادبی و مطبوعات داشته است و هم اکنون در مشاغل قضایی مشغول به کار است. تمایل وی بیشتر به سرودن غزل است.
مرز محال:
| بر قلّه‌های مرز محال ایستاده است | این زن که بر مدار کمال ایستاده است | |
| این کیست این فرشته شیدا که در نبرد | همپای مردهای زلال ایستاده است | |
| در پیش خطبه‌های خدا آتشین او | شیطان هزار مرتبه لال ایستاده است | |
| در درک این نهایت بالا بلند عصر | انسان در ابتدای خیال ایستاده است | |
| این کیست؟ انعکاس صدایی سلیس‌تر | در شام بی‌ستاره بلال ایستاده است | |
| پاسخ دهید بارش بهتی عجیب را | وقتی سئوال پشت سئوال ایستاده است | |
| سالی گذشت و ما همگی منحنی شدیم | زینب هنوز این همه سال ایستاده است |
برای حضرت عبد اللّه بن حسن (ع):
| این کیست از خورشید مولا ماهروتر | بی‌تاب‌تر، عاشق‌تر، عبد اللّه روتر | |
| می‌گفت من دست از حسینم برندارم | الّا شود بازویم از خون وضو، تر | |
| می‌گفت ای شمشیرها دستم مگیرید | مرگ از جگر دارد بیاید روبروتر | |
| می‌گفت و با دست عمویش عهد می‌بست | چشم زمین از حسرت این گفتگو، تر | |
| وای آن گلوی ناز سیراب عطش بود | شد عاقبت از دست آن صاحب سبو، تر | |
| آنجا حسین افتاد و اینجا کودکی ناز | افتاد در دست یزیدی تند خوتر | |
| بابا نبود اما برایش نوحه خواندند | چشم خدا تر گشت و چشمان عمو تر | |
| در عالم ای شمشیرها پیدا نکردید | آیا کسی نزد خدا با آبروتر؟! |
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1678.