عبدالرحمن پارسا تویسرکانی‌

نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۳۹ توسط T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها)

عبد الرحمن پارسا از شاعران برگزیده‌ی معاصر به سال 1288 ه. ش در تویسرکان به دنیا آمد. پدرش محمد رحیم رستگار و نوه‌ی حاج محمد حسین تویسرکانی متخلّص به «مجنون» از شاعران و ادیبان نامور بود. وی چندی به شغل آموزگاری پرداخت سپس به شرکت بیمه ایران رفت، آخرین سمت او ریاست روابط عمومی شرکت بیمه بود و تا بازنشستگی در آنجا خدمت کرد.

پارسا شاعری اجتماعی بود. فعالیتهای شعری خود را از دوران جوانی آغاز کرد و در سرودن غزل متبحّر بود و در ساختن قطعه و رباعی نیز توانایی داشت. آثارش در روزنامه‌ها و مجله‌های کشور زیاد به چشم می‌خورد. وی در فروردین سال 1369 شمسی درگذشت.


از تنور خولی امشب می‌رود تا چرخ، نور آفتاب چرخ، حسرت می‌برد بر این تنور!
گرنه ظاهر شد قیامت، ور نه روز محشر است‌ از چه رو کرد آفتاب از جانب مغرب ظهور؟!
این همان نور است کزوی لمعه‌یی در لحظه‌یی‌ دید موسای کلیم اللّه شبی در کوه طور
این همان نور خدا باشد که ناگردد خموش‌ این همان مشکوت حق باشد که نایابد فتور
مطبخ امشب مشرقستان تجلّی گشته است‌ زین سر بی‌تن، کز او افلاک باشد پر ز شور
از لبان خشک و از حلقوم خونین گویدت‌ قصه‌ی کهف و رقیم و رمز انجیل و زبور




منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1173.

پی نوشت