احد سرد رودی‌

احد سرد رودی فرزند علی اکبر متخلّص به «سالک» در سال 1347 ه. ش در «سردرود» از توابع تبریز به دنیا آمد تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در تبریز طی کرد و مقدمات دروس حوزوی را در تهران فراگرفت.

از دوره دبیرستان به طور جدی سرودن شعر را آغاز نمود و با نزدیکی و همکاری با انجمن‌های ادبی آن را جدی‌تر دنبال کرد.

همکاری‌هایی نیز با مطبوعات و صدا و سیما و ارگانها نیز در کارنامه‌ی فعالیت‌های وی به چشم می‌خورد.

سردرودی به سرودن غزل بیش از سایر گونه‌های شعر از خود علاقه نشان می‌دهد.

از ساغر آفریدند روزی که تیغ ما را		میخانه نام کردیم صحرای کربلا را
در این حرم به غیر از طوفان نمی‌نهد پا		اینجا نمی‌گذارند، داخل شود صبا را
جایی که می‌رباید دل را نگاه سرخش‌		اینجا، بگو که زاهد بر سر کشد عبا را
جایی که تا رسیدن صد کوفه پیش رو هست‌		باید گذشت از سر، باید گذاشت پا را
جایی که می‌کشانند آیینه را به زنجیر		بندد به روی دریا، شمشیر، آبها را
دیدند چرخ می‌زد در زیر تیغ سرمست‌		نوشاند تا که ساقی خم خانه‌ی بلا را
آه از دمی که خورشید افتاد از نفس، دید		خفاشها گرفتند در یک نگه سما را
می‌روید از زمین سر، «سالک» به یک تجلّی‌		موسی کجاست بیند سینای نینوا را

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1650.