کاووس حسن لی‌

نسخهٔ تاریخ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۰۴ توسط T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «کاووس حسن لی متخلّص به «فلق» به سال 1341 ه. ش در قنات نو «بن گشت» از روستاهای خرم...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

کاووس حسن لی متخلّص به «فلق» به سال 1341 ه. ش در قنات نو «بن گشت» از روستاهای خرم بید به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را در همانجا گذراند. سپس وارد دانشسرای آباده شد. حسن لی تحصیلات خود را در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه شیراز ادامه داد و فارغ التحصیل گردید و هم اکنون در دانشگاه علوم پزشکی شیراز و چند دانشگاه دیگر مشغول تدریس می‌باشد.

حسنعلی از سال 1360 شمسی در روزنامه‌ها و مجلات به نوشتن مقالات و نشر اشعار خود پرداخته است. [۱] وی قالب‌های کلاسیک و سپید را در سرودن شعر آزموده است از آثار او می‌توان: «من ماه تابانم»، «سلسله موی دوست»، «رستاخیز کلمات»، «سخن اهل دل»، «به لبخند آینه‌ای تشنه‌ام» و هم چنین بیش از سی مقاله علمی در مجله‌های ادبی و علمی کشور نام برد.


آخرین دیدار:

آسمان کربلا آن روز آتشبار بود آن زمین سوخته دریایی از اسرار بود
کوچه‌های آسمان پر بود از بوی عطش‌ آب هم چشم انتظار لحظه‌ی ایثار بود
پیچ و تابی داشت آب دجله از شلاق شرم‌ چرخ بی‌تقصیر هم در حال استغفار بود
با طلوع زخم یاران تشنگی از یاد رفت‌ دشمن از بیچارگی با مشک در پیکار بود
پایه‌های عرش می‌لرزید، آن ساعت که دید بین ماه و مهر تابان، آخرین دیدار بود
ذو الجناح از عرصه بر می‌گشت امّا جای گل‌ گوئیا صد کوه غم این بار بر او بار بود
در میان آتش و خون باغی از گل می‌شکفت‌ دستی از اعجاز بی‌تردید در این کار بود
سینه‌ی شب را فلق بشکافت روز از نو دمید روزگار عشق، ورنه، روزگاری تار بود [۲]




منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1579.

پی نوشت

  1. سیمای شاعران فارس در هزار سال؛ ص 1236.
  2. حدیث باب عشق؛ ص 78.