بى‌وفایى
از خصلتهاى مردم کوفه شمرده شده است که هم با على بن ابى طالب«ع»بى‌وفایى نشان دادند،هم با امام مجتبى«ع»،هم با مسلم بن عقیل و هم با سید الشهدا بیعت کردند و پیمان شکستند.نامۀ دعوت نوشتند و تیغ کشیدند.این خصلت کوفیان در ذهن دیگران مانده بود.هنگامى که امام حسین«ع»تصمیم گرفت به کوفه رود،افراد متعدّدى او را بر حذر مى‌داشتند و بى‌وفایى اهل کوفه را یادآور مى‌شدند.خود امام حسین«ع»نیز روز عاشورا به این عهدشکنى و بى‌وفایى آنان اشاره کرد و فرمود:«واى بر شما اى کوفیان! زشت باد کارتان!ما را به یارى فراخواندید،چون نزد شما آمدیم و ندایتان را پاسخ گفتیم، همان شمشیرها را که با ما هم قسم بود،به روى ما کشیدید...«یا اهل الکوفة!قبحا لکم و ترحا،بؤسا لکم و تعسا،استصرختمونا والهین...» [۱] .«کوفى»در خاطرۀ مردم همردیف با «بى‌وفا»بود.حضرت زینب نیز در خطبه‌اش در کوفه،به کوفیان چنین خطاب کرد:«یا اهل الکوفة!یا اهل الختل و الغدر»که اشاره به همان ریا،تزویر،نفاق و بى‌وفایى آن مردم بود.این ذهنیّت،همچنان باقى است.از شعارهاى مردم ایران پس از پیروزى انقلاب اسلامى و در ایّام جنگ تحمیلى،در حمایت از رهبرى این بود که«ما اهل کوفه نیستیم، امام تنها بماند»،«ما اهل کوفه نیستیم،على تنها بماند.»
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 84.
- ↑ موسوعة کلمات الامام الحسین،ص 467.