قاسم سیاره‌

قاسم سیاره فرزند هاشم متخلص به «آشفته» به سال 1303 ه. ش در شهر «دهاقان» متولد شد.

پدرش فردی صاحب قریحه در شعر بود که میراث وی به آشفته و از او به پسرش «پریش» رسیده است. وی از سال 1310 ساکن شهرضا گردید و در این شهر به تحصیل پرداخت و با فراغت از تحصیل به اشتغال هنری (عکاسی) روی آورد ولی بزودی این کار را رها کرد و به مطالعه و آفرینش هنری پرداخت. مجموعه سروده‌های وی در کتابی به نام «خوشه» تدوین و چاپ شده است.

سلام بر حسین (ع):

آمد که سرفرازد و آمد که جان دهد		ایثار محض را شرف جاودان دهد
آمد حسین تا به گلستان مصطفی‌		بالش به هر جوانه ز خون جوان دهد
آمد که با وجود دگر راست قامتان‌		از پا فتادگان ستم را توان دهد
آمد که با حماسه و با انقلاب سرخ‌		دین را ز جور حادثه، خط امان دهد
آمد که بر نمای بلندای قامتش‌		جای هزار بوسه به تیر و سنان دهد
آمد که بلبلان نوا خوان عشق را		بر شاخسار باغ بهشت آشیان دهد
آمد گهر فشان و سرافکن به پای دوست‌		تا عشق را به دیده‌ی باور، نشان دهد
آمد که با طلوع درخشانِ چهرِ خویش‌		این توده خاک را شرف آسمان دهد
آمد که گه ز آمدن و گه ز رفتنش‌		ما را لب شکفته و اشک روان دهد
آمد به بزم انجمن «آشفته»، پیرِ ما		کز فیضش افتخار به آزادگان دهد

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1223.