بیاض
سفیدى،کتابچه و دفتر سفید نانوشته،کتابچه‌اى که جهت یادداشت،در بغل گذارند. [۱]
دفترى که چند مجلس تعزیه و بعضى اوقات نوحه یا ادعیه در آن نوشته شده و معمولا داراى جلد چرمى است و از ته به هم دوخته شده،با قطعى بغلى.امروز به اینگونه نوشته‌ها «جنگ»مى‌گویند. [۲] نسخه و طومار،از اسامى دیگر اینگونه کتابچه‌هاى نوحه و تعزیه بوده است.اغلب با خطّ خاصّى و به صورت چپ و راست نوشته مى‌شد و رونویسى از آن دشوار بود. نوحه‌خوانها هم معمولا آنها را در انحصار خود داشتند و به دیگران نمى‌دادند.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 81.