بستن آب
شیوه ناجوانمردانه تشنه نگهداشتن طرف در جنگ، براى از پاى در آوردن او.
در حادثۀ کربلا سپاه عمر سعد به دستور ابن زیاد، از رسیدن آب به خیمه‌گاه امام حسین (ع) جلوگیرى کردند. از روز هفتم محرّم، عمر سعد کسى را به نام عمرو بن حجاج با پانصد سوار بر شریعه فرات مأمور کرد. آنان فرات را در محاصره خویش قرار دادند و از سه روز به شهادت امام حسین (ع) مانده، مانع آب برداشتن اصحاب او از فرات شدند.[۱] این کار که به تشنگى امام و اصحاب و فرزندانش در روز عاشورا انجامید، از سوزناکترین حادثه‌هاى کربلا بود و امام و یاران و اطفالش لب تشنه ماندند.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 70.
پی نوشت
- ↑ اعیان الشیعة، ج 1، ص 599، الکامل فى التاریخ، ج 2، ص 556.