بریر بن خضیر همدانى

از شهداى کربلاست.از اصحاب وفادار امام حسین«ع»و از انسانهاى شایسته و پرهیزگار که زاهد،قارى قرآن و معلّم قرآن و از شجاعان بزرگوار کوفه،از قبیلۀ«همدان» بود.بریر از تابعین به شمار مى‌رفت و به عنوان«سیّد القرّاء»شناخته مى‌شد.اهل عبادت و قرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت مى‌پرداخت و در میان قبیلۀ همدان ارزش و منزلتى داشت.در کوفه مشهور و مورد احترام بود.کوشش بسیارى داشت که عمر سعد را از دوستى و همدلى با حکومت اموى بازدارد که موفّق نشد. وى در سال 60 هجرى از کوفه به مکّه رفت و به امام حسین«ع»پیوست و همراه او به کوفه آمد.روز تاسوعا از خوش‌حالى اینکه به شهادت خواهد رسید،با عبد الرحمن بن عبد ربّه شوخى مى‌کرد.شب عاشورا نیز از کسانى بود که برخاست و در حمایت و جانبازى براى امام، سخنانى ایراد کرد.

در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانیها کرد.کلمات وفادارى او نسبت به سید الشهدا معروف است.روز عاشورا،به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه‌اى ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت.بریر،پس از حرّ به میدان رفت و جنگید تا شهید شد. در حمله‌هاى برق آسایش اینگونه رجز مى‌خواند:

انا بریر و ابى خضیر و کلّ خیر فله بریر

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 69-70.