مصطفی جواد

مصطفی جواد به سال 1905 میلادی در بغداد به دنیا آمد. او عضو «المجمع العربی» در دمشق و بغداد بود. دکترای خود را از دانشگاه سوربن پاریس دریافت کرد و مدت زیادی به عنوان استاد دانشگاه بغداد به تدریس مشغول گردید. آثار او در روزنامه‌ها و مجلات مشهور به چاپ رسیده است. برخی از کتب او چنین است: «سیّدات البلاط العبّاسی»، «دراسارت فی فلسفة النحو و الصرف و اللغة و الرسم»، «الشعور المنسجم»، «الجامع الکبیر فی صناعة المنظوم و المنثور»، «تکملة الاکمال فی الاسماء و الانساب و الالقاب» و «المباحث اللغویه فی العراق»، او به سال 1969 میلادی وفات یافت. [۱]

دکتر مصطفی جواد
زادروز 1905 میلادی
بغداد
مرگ 1969 میلادی
پیشه شاعر
کتاب‌ها «سیّدات البلاط العبّاسی»، «دراسارت فی فلسفة النحو و الصرف و اللغة و الرسم»، «الشعور المنسجم»، «الجامع الکبیر فی صناعة المنظوم و المنثور»، «تکملة الاکمال فی الاسماء و الانساب و الالقاب» و «المباحث اللغویه فی العراق»



1- وابک الکرام الذائدین عن العلی‌و الدین بالقول الکریم و بالید

2- ذکر الزمان مصابهم فاعاده‌تاریخ عز للسمو مؤید

3- فالحق لا ینسیه سالف عهده‌و الذل لا یبقیه سوط المعتدی

4- و العدل لا تبلیه قلة أهله‌و الدین لا یوهیه طعن الملحد

5- سنوا لاهل الحق سنة ثورةاضحی بها الاسلام مرهوب الید

6- مل الحدید من الحدید و عزمهم‌مامل من نصر لدین محمد

7- فلیقلع الجبناء عن أقوالهم‌ان الجبان کأنه لم یولد

8- فی کل قطر روضة لکرامهم‌بندی المعالی روض ذکراها ندی

9- رام العدو عفاءها لکنهاحفظت علی رغم العدو بمشهد

10- فی المغرب الاقصی و فی مصر و فی‌هذا العراق و فی بقیع الغرقد [۲]


1 و 2- گریه کن بر آنها تا زمانه و تاریخ با یادآوری آنها تاریخ عزّت و بلندی را باز گرداند.

3 و 4- زنده داشت یاد حسین (ع) در قلوب و مجالس مؤمنین و نابودی نام یزید، دلیل پایداری حق و ناپایداری باطل است. هرچند تعداد حق‌جویان کم باشد و سالهای متمادی بر آن گذشته باشد و طعن هیچ کافری به دین لطمه وارد نمی‌سازد.

5- برای اهل حق صلابت و عزم در این پایگاه آموزش داده می‌شود. که به‌وسیله‌ی آن اسلام نجات می‌یابد.

6- عزمی که اگر سلاحهای آهنین در نبرد، کند و ناتوان گردند، هرگز سست نخواهد شد.

7- پس باید با فرومایگان در بیفتند و آنها را نابود سازند گویی که آنها اصلا متولّد نشده‌اند.

8- 10- به‌واسطه‌ی همین عزاداری‌ها و به‌رغم خواست دشمن مبنی بر نابود کردن نامشان در همه‌ی سرزمین‌ها از مغرب و مصر تا عراق و مدینه نامشان برپاست و باید بر آنها گریست.




منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 585.

پی نوشت

  1. ادب الطف؛ ج 10، ص 248.
  2. همان؛ ص 247.