احمد الهندی‌

سیّد احمد بن سیّد رضا مشهور به «الهندی» به سال 1320 ه. ق. در نجف به دنیا آمد و در حوزه علمیه ادامه تحصیل داد.

دارای ذوق شعری سرشار و بدیهه‌گوئی فوق‌العاده بود، به‌گونه‌ای‌که خود می‌گفت: نظم یک قصیده برای من بسیار آسانتر از اصلاح یک قصیده است.

اشعار او در بسیاری از نشریات عراق از جمله: «مجلة الغری»، «الاعتدال»، «الحضارة» و «المصباح» به چاپ می‌رسید. او در سال 1392 وفات یافت.

فیا حربا جنتها کفّ حرب‌فسرّ بها و أحزنت الرّسولا

و آکلة الکبود تمیس بشراو هذی تسهر اللّیل الطّویلا

ای حرب که گناه تو مانند جنگ احد است که قلب رسول خدا را محزون ساخت و در آن جنگ هند جگرخوار چنان رفتار زشتی را از خود نشان داد و سپس با غرور راه رفت و این مصیبت مانند شب طولانی است که صبح نمی‌شود.

لو أستسقی السّما جادته صوباو لکن راح یستسقی النصولا

حتی اگر آسمان باران تیر بر آنان فرو ریزد آنان از آماج تیرها برای درآغوش کشیدن مرگ با عزّت استقبال می‌کنند.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 591.