سید صالح قزوینی نجفی‌

سیّد صالح قزوینی نجفی بغدادی، به سال 1208 ه. ق. در نجف اشرف متولد شد، و در سال 1306 هجری در بغداد وفات یافت و او را در نجف دفن کردند. او شاگرد محمّد حسن صاحب جواهر الکلام است.

1- فکأنّما لهم الرّماح عرائس‌تجلی و هم فیها هیام ولع

2- یمشون فی ظلل القنا لم تثنهم‌وقع القنا و البیض حتی صرعوا

3- یا کوکب العرش الّذی من نوره‌الکرسی و السبع العلی تتشعشع

4- کیف اتّخذت الغاضریه مضجعاو العرش ودّ بأنه لک مضجع

1- نیزه‌ها برای آنها مانند عروس‌هایی هستند که شدیدا به آنها عشق می‌ورزند.

2- در سایه‌ی نیزه‌ها راه می‌رفتند و ضربات نیزه و شمشیر آنها را خم نمی‌کرد تا اینکه کشته شدند.

3- ای ستاره‌ی عرشی که از نور او کرسی و هفت آسمان نورانی است.

4- چگونه زمین غاضریّه را آرامگاه خود قرار دادی، در حالی‌که عرش آرزوی مدفن تو را داشت؟

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 534.