شیخ علی کاشف الغطاء

شیخ علی بن شیخ جعفر (صاحب کاشف الغطاء) بن شیخ خضر مالکی نجفی، از قبیله‌ی بنی مالک در عراق است. او در نجف متولّد شد و عالمی فقیه و اصولی بود. پایان عمرش را در کربلا گذرانیده و به سال 1253 ه. ق در کربلا وفات یافته است. او را در نجف دفن کردند.

1- مررت بکربلاء فهاج وجدی‌مصارع فتیة غرّ کرام

2- أسائل ربعها عن ساکنیه‌ولاة العزّ و الرّتب السّوامی

3- و مثل لی الحسین بها غریباعنائی للغریب المستضام

4- یحامی عن حقیقته وحیدابنفسی ذلک البطل المحامی

5- و لم أرمثل رزئک لیس ینسی‌علی الأیّام عاما بعد عام

6- ألا یا کربلا کم فیک بدرعلاه الخسف من بعد التّمام

1- بر کربلا که قتلگاه جوانان برازنده است، گذشتم و اندوه و حزن من شدّت یافت.

2- از زمین کربلا درباره‌ی ساکنین آن پرسیدم. آنان‌که دارای عزّت و شرف و مراتب عالی هستند.

3- روزی را به خاطر آوردم که امام حسین (ع) در آنجا غریب و تنها بود و رنج و اندوه من به خاطر این غریب (بزرگوار) و مصیبت اوست.

4- در آن هنگام او از حقیقت خود به تنهایی دفاع می‌کرد. جان من فدای این قهرمان مدافع حقیقت باد.

5- من مصیبتی چون مصیبت شما ندیدم که هیچگاه با گذشت زمان فراموش نمی‌شود.

6- ای کربلا، چه ماههایی در تو بودند که قرص کامل آنها به خسوف گرایید و ناپدید شد.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 501.