عبد اللّه شویکی‌

ابو محمّد عبد اللّه بن محمّد بن حسین بن محمّد شویکی خطّی، از شعرای قرن دوازدهم هجری که در هنر ادبیّات و شعر گامهای بزرگی برداشته، کتابی نیز در احوال معصومان دارد و دیوانی در ستایش پیامبر اکرم و خاندانش به نام «جواهر النّظام» و دیوانی در مراثی اهل بیت دارد که «مسیل العبرات و رثاء السّادات» نام دارد.

1- أقبلت تقنص الأسود الغزاله‌ذات نور یفوق نور الغزالة

2- و ان ثنت تسلب العقول و ثنّت‌غلة فی الحشا بلبس الغلالة

3- فولاء النبی للعبد درع‌عن نبال الردی و للنصر آله

4- و ولائی من بعده لعلی‌فهو من قبل موته اوصی له

5- و ارتضاه الامام فی یوم خم‌فهو للخصم قاطع اوصاله

1- این غزاله و آهویی است که شیران را به کمند می‌کشد، نوری فراتر از نور آفتاب دارد.

2- جامه‌ی عقل را از تن می‌رباید، جامه‌ای دگر می‌پوشاند که به دل، آتش شوقی می‌نهد.

3- ولای پیامبر، چونان زرهی است که بندگان را، از تیرهای هلاکت و بدبختی نگاه می‌دارد، وسیله‌ی پیروزی است.

4- و پس از پیامبر، ولی من علی است، آن‌که پیش از مرگ پیامبر، به این مقام سفارش شده بود.

5- پیامبر در روز خم او را به امامت برگزید، اوست که ریشه‌ی دشمنان را قطع می‌کند.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 453.