شیخ احمد بلادی
احمد بن حاجی بلادی دانشمندی فاضل و ادیب و از شعرای اهل بیت علیهم السّلام در قرن دوازدهم هجری است وی جدّ سید محسن امین مؤلف کتاب «اعیان الشیعه» است. و مراثی فراوانی از او باقی مانده و گفته‌اند که هزار قصیده در رثای حسین بن علی (ع) شهید کربلا دارد که در دو جلد تدوین کرده است. وی شاعری بدیهه‌سرا و تاریخ‌گو بود و به علم تاریخ تسلط داشت.
شیخ لطف اللّه جدّ حفصی، بخشی از حسینیه‌های این شاعر را در مجموعه‌ای فراهم کرده است. [۱]
1- ناد الأحبّة إن مررت بدورهاو اشهد مطالع نیّرات بدورها
2- کم قد بدت و بها ان جلت ظلم الدّجی‌و لطا لما بزغت بوازغ نورها؟
3- أنست بها أرض الطّفوف و أقفرت‌منها الدّیار و لیس غیر یسیرها
4- غربت بعرصة کربلا فانهض لهاو اقر السّلام علی جناب مزورها
5- و انثر بتربتها الدّموع تفجّعالقتیلها فوق الثّری و عفیرها
6- أکرم بها من تربة فدسیّةقد بالغ الجبّار فی تطهیرها
7- یا تربة من حولها الأملاک مازالت تشمّ لمسکها و عبیرها؟
8- یا تربة حفّت بها القوم الاولی‌فازوا بلثمهم لترب قبورها؟
9- قد ضمنّت جسد الحسین و من به‌فتکت امیّة بعد أمر أمیرها
10- فأزالت الإسلام عن برحائهاو أطاعت الشّیطان فی تدبیرها
11- و تسرّجت خیل الضّلال فأخرّت‌غیر الأخیر و قدّمت لأخیرها
12- و نست عهودا بالحمی سلفت و لن‌تعبأ بنص نبیّها و نذیرها
13- یا للرّجال لأمّة ملعونةلم یکفها ما کان یوم غدیرها
14- بئس العصابة من بغت و تنکّبت‌عن دینها و تسارعت لفجورها [۲]
1- آنگاه که از میان ماههای رخشنده‌ی دوستان می‌گذری، یاران را ندا بده.
2- چقدر این ماهها پرتو افکنده و تیرگیها را زدوده‌اند، و همواره ماه وجودشان در پرتوافشانی بوده است.
3- سرزمین‌های پست و بلند و خانه‌ها، با این پرتوها آشنایی دیرین دارند.
4 و 5- یارانی که در عرصه‌ی کربلا غریب مانده‌اند، پس برخیز و بر این بهترین زیارت شوندگان سلامی نثار کن.
6- چقدر گرامی و با کرامت است آن خاک پاکی که پروردگار، آن را در حدّ اعلا مطهّر گردانیده است.
7- ای خاک مقدسی که همه‌ی سرزمین‌های مجاور آن، از عطر مشک و عبیر آن، عطرآگین شده است.
8- ای خاک مقدسی که بسیار مردم، بر خاک قبرهای آن بوسه زده‌اند.
9- آن خاکی که پیکر پاک حسین (ع) را دربر گرفته، و کسانی را که بنی امیه خونشان را در رکاب حضرتش بر زمین ریختند، در آن مدفون‌اند.
10- اسلام را به کناری نهاده و شیطان را در تدبیرهای خود مورد اطاعت قرار داده‌اند.
11- اسبان گمراهی و تباهی را زین کرده، و مقدمان را پس زده، و واپس‌ماندگان را پیش انداخته‌اند.
12- آن پیمانهایی را که پیش از آن بسته بودند، به فراموشی سپرده و متن گفتار و سفارش پیامبر را نادیده گرفتند.
13- اینان چه مردانی، از مردم لعنت‌زده‌ای هستند، که پیام غدیر بر آنها بسنده نبوده است.
14- چه مردم زشت و نابکاری بودند آن گروهی که ستم روا داشتند، و از دین حق کناره گرفتند، و در تبهکاری به سرعت پیش رفتند.
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 449-450.