صفوان بن ادریس مرسی‌

ابو البحر صفوان بن ادریس تجیبی مرسی، از شعرای شیعه‌ی اندلس بوده است او به سال 561 ه. ق متولد شد و قصاید بسیار زیبایی در رثای حسین بن علی (ع) سروده است. وی به سال 598 هجری درگذشت.

1- سلام کأزهار الربی یتنسم‌علی منزل منه الهدی یتعلّم

2- علی مصرع للفاطمیین غیّبت‌لأوجههم فیه بدور و أنجم

3- علی مشهد لو کنت حاضر أهله‌لعاینت أعضاء النبی تقسّم

4- مصارع ضجت یثرب لمصابهاو ناح علیهن الحطیم و زمزم

5- و مکة و الاستار و الرکن و الصفاو موقف جمع و المقام المعظّم

1- سلامی چون شمیم گلهای پاک بیابانها، بر سرزمینی که هدایت از آنجا آموخته می‌شود.

2- بر قتلگاه فاطمی‌ها که از (شرم) نور سیمایشان، ماه و ستارگان نهفته گردید.

3- بر شهادتگاهی که اگر آنجا بودی می‌دیدی که اعضای بدن پیامبر (ص) را در آنجا پاره‌پاره می‌کنند.

4- رزمگاهی که یثرب بر آن فریاد زد و حطیم و زمزم بر آن نوحه‌سرایی کرده و گریستند.

5- و مکّه و پرده‌ها و رکن و صفا و موقف و مقام باعظمت، بر آن اشک ریختند.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:295.