قطب الدین راوندی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۰۰ توسط T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « قطب الدّین، ابو الحسن سعد بن هبة اللّه بن حسین بن عیسی راوندی یکی از پیشوای...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


قطب الدّین، ابو الحسن سعد بن هبة اللّه بن حسین بن عیسی راوندی یکی از پیشوایان علمای شیعه، و از اساتید بی‌نظیر فقه و حدیث و از نوابغ علم و ادب است.

تألیفات ارزنده‌اش عبارتند از: «سلوة الحزین»، «المغنی فی شرح النهایة» در ده جلد، «منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه»، «رسالة فی الناسخ و المنسوخ فی القرآن»، «جنّا الجنّتین فی ذکر ولد العسکریین»، «شرح الذریعة للشریف المرتضی» در 3 جلد، «الخرائح و الجرائح»، «الایات المشکلة» و همچنین رساله‌ای در اثبات اینکه طریقه‌ی کلام در معرفت احکام دینی طریقه‌ی مطمئن و خالی از شبهه نیست، نوشت و در آن نود و پنج مورد از موارد اختلاف بین شیخ مفید و سیّد مرتضی دو پیشوای نامی شیعه را یادآور شد.

قطب الدّین در روز چهارشنبه دهم شوال سال 573 ه ق وفات یافت. قبرش هم‌اکنون در صحن جدید حضرت معصومه (س) در قم قرار دارد. [۱]


1- بنو الزّهراء آباء الیتامی‌إذا ما خوطبوا قالوا: سلاما

2- هم حجج الآله علی البرایافمن ناواهم یلق الأثاما

3- فکان نهارهم أبدا صیاماولیلهم کما تدری قیاما

4- ألم یجعل رسول اللّه یوم الغدیر علیّا الأعلی اماما؟

5- ألم یک حیدر قرما هماما؟ألم یک حیدر خیرا مقاما؟ [۲]


1- فرزندان زهرا، پدران یتیمانند که هرگاه مخاطب (جاهلان) قرار گیرند می‌گویند: درود بر شما.

2- آنان دلیلهای خدا بر مردمند، هرکس بدی آنان را بخواهد، گناهکار است.

3- آنان روزها را روزه‌دار و شبها را شب‌زنده‌دارند.

4- آیا رسول خدا «روز غدیر» علی بزرگوار را امام قرار نداد؟

5- آیا نبود حیدر (علی) مرد شجاع با عظمت و آیا نبود حیدر دارای بهترین مقام و منزلت؟.


1- لآل المصطفی شرف محیطتضایق عن مرامیه البسیط

2- إذا کثر البلایا فی البرایافکلّ منهم جاش ربیط

3- إذا ما قام قائمهم بوعظفإنّ کلامه درّ لقیط

4- أو امتلات بعد لهم دیارتقاعس دونه الدّهر القسوط

5- هم العلماء إن جهل البرایاهم الموفون ان خان الخلیط

6- بنو أعمامهم جاروا علیهم‌و مال الدهر إذ مال الغبیط

7- لهم فی کلّ یوم مستجدّلدی أعدائهم دمّ عبیط

8- تناسوا ما مضی بغدیر خمّ‌فأدرکهم لشقوتهم هبوط

9- ألا لعنت أمیّة قد أضاعوا(الحسین) کأنّه فرخ سمیط

10- علی آل الرّسول صلاة ربّی‌طوال الدّهر ما طلع الشمیط [۳]


1- برای خاندان پیامبر اکرم (ص) شرافت عظیمی است که زمین برای فضائلشان کوچک است.

2- هنگامی‌که همه‌جا را بلا گرفت، هرکدام آنان زره (پناهگاه) محکمی هستند.

3- هنگامی‌که قائمشان در مقام موعظه ایستاد کلامش چون درّ گرانبها است.

4- و یا زمانی‌که دنیا با عدلشان پر شد، روزگار جبّار در برابرشان تسلیم خواهد شد.

5- آنان دانایانند اگرچه مردم جاهلند، آنان وفاکنندگانند اگرچه (حتی) دوستان خیانت کنند.

6- پسر عموهایشان بر آنان ستم کردند، روزگار از آنها اعراض کرد هنگامی‌که ریاست از آنها گرفته شد.

7- برای آنان در هر روز، پیش دشمنانشان قربانی تازه‌ای بود.

8- فراموش کردند آنچه که در غدیر خم گذشته بود. در نتیجه، به خاطر شقاوتشان مقام آنان (از نظر ظاهری) را پایین آوردند.

9- لعنت خدا بر بنی امیه که خون حسین (ع) را ریختند، گویا که او جوجه کم‌ارزشی بود!!

10- بر دودمان پیامبر همه روزه درود خدا باد تا زمانی‌که صبح می‌دمد و خورشید طلوع می‌کند.



منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:285-286.

پی نوشت

  1. الغدیر ج 5، ص 380. ادب الطف؛ ج 3، ص 204.
  2. الغدیر؛ ج 5، ص 379. ادب الطف؛ ج 3، ص 205 و 206.
  3. الغدیر؛ ج 5، ص 379. ادب الطف؛ ج 3، ص 203.