عقبة بن عمرو السهمی‌

عقبة از طایفه‌ی بنی سهم بن عوف بن غالب بود. گفته‌اند او نخستین کسی است که در رثای حسین بن علی (ع) شعر سروده و این قطعه از لطیف‌ترین و سلیس‌ترین شعرهایی است که در مراثی امام حسین (ع) انشاد شده است. -*- او در اواخر قرن اول هجری به کربلا رفت و نزدیک قبر امام (ع) ایستاد و خواند: 1- مررت علی قبر الحسین بکربلاءففاض علیه من دموعی غزیرها 2- و ما زلت أبکیه و أرثی لشجوه‌و یسعد عینی دمعها و زفیرها 3- و بکّیت من بعد الحسین عصائباأطافت به من جانبیه قبورها 4- اذا العین قرّت فی الحیاة و أنتم‌تخافون فی الدّنیا فأظلم نورها 5- سلام علی أهل القبور بکربلاو قلّ لها منّی سلام یزورها 6- سلام بآصال العشی و بالضحی‌تؤدیه نکباء الریاح و مورها 7- و لا برح الوفّاد زوار قبره‌یفوح علیهم مسکها و عبیرها 1- در کربلا بر قبر حسین (ع) گذشتم و اشک فراوانی از دیدگانم بر تربت مزارش فرو ریخت. 2- بی‌درنگ لب به رثای او گشودم و بر غمش گریستم، اشک‌های من و آههای من، چشمانم را در این سوگواری یار بودند. 3- بر حسین گریستم و پس از حسین بر قومی گریستم که قبر او را با قبور خود احاطه کرده بودند. 4- اگر دیدگان ما بخواهند روشن و خشنود باشند و شما در این دنیا دلتنگ و هراسان باشید آن دیدگان کور باد. 5- بر خفتگان خاک کربلا سلام باد و افسوس دارم که بر مزار ایشان کمتر سلام می‌گویم. 6- در ظلمت شب‌ها و روشنی روزها بر آن قبرها سلام باد، سلامی که همراه باد صبا با غبارها بر آن قبرها می‌نشیند. 7- آنجاکه رایحه‌ی مشک و عنبر بر شامه‌ی زایرانش همیشه می‌وزد (همواره از مشک و عنبر این قبور سرشار باد)

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:57.