حنش بن ربیعه
حَنش بن ربیعة از جنگاوران قیام توابین و از یاران رسول خدا(ص)، حضرت علی (ع) و امام حسین (ع) بوه است.
زندگینامه
حَنش بن ربیعة کنانی از اهالی کوفه است که کنیه‌اش ابوالمعتمر می‌باشد[۱]. او از یاران پیامبر اکرم (ص)، حضرت علی (ع) و سیدالشهدا (ع)[۲] بوده است.
حنش بن ربیعة یکی از روایان بوده که از علی (ع)، ابوذر، وابصة بن معبد، کِندی روایت نقل کرده است و برخی مانند ابواسحاق سبیعی، حَکَم بن عتیبه، سماک بن حرب، اسماعیل بن خالد و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند[۳].
وی از جمله یاران علی (ع) بوده و در جنگ نهروان حضور داشته و یکی از سران خوارج به نام حرقوص بن زهیر با دستان حنش به هلاکت رسید[۴].
حضور در قیام توابین
حنش بین ربیعة از افرادی بود که نخستین نشست توابین حضور داشت و برای بزرگان حاضر در مجلس سخنرانی کرد[۵]. وی زمانی که توابین به خونخواهی شهدای کربلا قیام کردند فرماندهی 120 نفر از توابین را زیر نظر مسیب بن نجبه فرازى بر عهده داشت و در نخستین نبرد توابین با شامیان حضور داشت که سپاهیان شکست خوردند[۶].
حنش از کسانی بود که از عین‌الورده بازگست و پس از قیام توابین به همراه 17 نفر دیگر به سوی مکه رفت و با محمد بن حنفیه بیعت کرد.[۷] او در زندانی شدن محمد حنفیه توسط عبدالله بن زبیر نیز شرکت داشت و توسط ابن حنفیه برای جمع‌آوری نیرو به سوی کوفه روانه شد. در کوفه مختار ثقفی یکصد نفر را به فرماندهی حنش بن ربیعة به سوی مکه برای کمک به محمد بن حنفیه فرستاد.[۸]
وفات
حنش بن ربیعة به سال 90 ه.ق به مرگ طبیعی درگذشت.[۹]
منبع
- ↑ الاصابة 396/1؛ تهذیب ال تهذیب 58/3؛ الجرح و التعدیل 291/3.
- ↑ تنقیح المقال 381/1.
- ↑ الاصابة 396/1؛ تهذب التهذیب 58/3؛ الجرح و التعدیل 291/3؛ اعیان الشیعه 257/6.
- ↑ الکامل فی التاریخ 346/3.
- ↑ تاریخ طبری 428/4؛ الکامل فی التاریخ 161/4.
- ↑ تاریخ طبری 463/4.
- ↑ انساب الاشراف 271/1 و 281.
- ↑ انساب الاشراف 283/1؛ الکامل فی التاریخ 250/4.
- ↑ الوافی بالوفیات 205/13، قسمت ششم.