رحیم مؤذن زاده اردبیلی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۲ توسط Esmaeili (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

رحیم موذن زاده اردبیلی موذن و مداح معاصر که اذانی با زبان روزه از او به یادگار ماند.

رحیم موذن زاده اردبیلی
رحیم موذن زاده.jpg
زمینهٔ کاری مداحی، روضه خوانی و موذن
زادروز ۱۳۰۴ شمسی
اردبیل
مرگ ۵ خرداد ۱۳۸۴ شمسی
ملیت ایرانی

زندگینامهویرایش

رحیم موذن زاده اردبیلی در سال ۱۳۰۴ شمسی در اردبیل به دنیا آمد. او به تحصیل در مکتب پرداخت در همان ابتدا با قرآن مانوس شد و سپس در مدرسه حاج ابراهیم به تحصیلات حوزوی پرداخت. پدرش موذن بود و بعد از فوت پدر به جای او اذان میگفت.

او در سن ۸۰ سالگی در سال ۵ خرداد ۱۳۸۴ درگذشت.

آثارویرایش

در سال ۱۳۴۴ شمسی در رادیو تهران اذانی در روح الارواح آواز بيات ترک با زبان روزه خواند و این اذان از او به یادگار ماند. شروع این اذان با این دعا بود:

«توكلت علی الحی الذی لايموت والحمدلله الذی لم يتخذ صاحبه و لا ولدا و لم يكن له شريك فی الملك و لم يكن له ولی من الذل و كبره تكبيرا ...»

منابعویرایش

  • درباره «بلندترین گلدسته: یادی از مرحوم رحیم مؤذن زاده اردبیلی»، خیمه، شماره 24، مرداد 1385، ص 58 - 59.
  • «تنها صداست که می ماند»، نوشته غلامعلی حدادعادل، همشهری، 2 تیر 1384، ص 14.
  • «حنجره ای فقط برای خدا»، خیمه، شماره 17 - 18، خرداد و تیر 1383، ص 20.
  • «ذکر و غروب و غربت: رمضان امسال هم با استاد رحیم مؤذن زاده اردبیلی»، نوشته محمد حسینی، جام جم، 7 آبان 1383، ص 5.
  • «صوت آسمانی اذان رحیم»، نوشته آزاده شهمیرنوری، مقام موسیقایی، دوره جدید، شماره 23، تیر 1384، ص 14.
  • «عاشقانه های ایرانی موذن: به بهانه گرامیداشت مؤذن زاده اردبیلی در جشنواره موسیقی فجر»، صدای عدالت، 27 دی 1384، ص 12.
  • «مرحبا ای پیک خوش آواز ما»، نوشته رضا مهدوی، مقام موسیقایی، دوره جدید، شماره 23، تیر 1384، ص 11.
  • «مناره ها تا ابد او را فریاد می کنند: در سوگ بلال ایران»، صدای عدالت، 7 خرداد 1384، ص 12.
  • «یادگاری که در این گنبد دوار بماند»، نوشته هوشنگ سامانی، همشهری، 12 خرداد 1384، ص 14.