خون تازه

در روایات آمده که پس از کشته شدن امام حسین(ع) عصر عاشورا، در زمین و آسمان نشانه‌هاى شگفتى دیده شد که برخى از آنها تا مدّتها باقى بود. یکى از این علایم و آثار، خون تازه (دم عبیط) بود.در نقلهایى آمده است که پس از کشته شدن امام، در بیت المقدس،هر سنگى را که از زمین بر مى‌داشتند، زیر آن خون تازه بود و سه روز از آسمان خون بارید. بارش خون از آسمان و رویش خون تازه از زمین و از زیر سنگها،گریۀ آسمان و زمین در سوگ اباعبداللّه(ع) به حساب آمده است. در زمینۀ همین عبیط،از قول ابو سعید نقل شده است که:«ما رفع حجر من الدّنیا الاّ و تحته دم عبیط و لقد مطرت السّماء دما بقى اثره فى الثّیاب مدّة حتّى تقطّعت». در مورد خواب امّ سلمه نیز آمده است که حضرت رسول را در خواب دید.حضرت به او فرموده: هرگاه شیشه‌اى که در نزد توست و خاک در آن است،دیدى که خاکش به خون تازه(دم عبیط)رنگین شد،بدان که حسین(ع) کشته شده است.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۶۸.