عمارى
صندوق مانندى که براى نشستن سوار،آن را بر پشت شتر و فیل مى‌گذارند.به آن محمل و هودج هم مى‌گویند،تخت روان،تابوت.عمارى دار،همان ساربان است. [۱]
اهل بیت عصمت را پس از عاشورا در دوران اسارت،بر شترهاى بى‌عمارى و کجاوه سوار کرده،شهر به شهر و منزل به منزل بردند.امام سجاد«ع»را بر شتر بى‌جهاز سوار کردند.
جمعى که پاس محملشان داشت جبرئیل گشتند بى‌عمارى و محمل،شتر سوار [۲]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 325.