اسید بن مالک حضرمی
اسید بن مالک حضرمی از کفار و سرسپردگان عبیدالله بن زیاد و یکی از سربازان عمر بن سعد در کربلا بود. او علاوه بر اینکه در قتل عبدالله بن مسلم بن عقیل[۱] و عبدالله بن عقیل[۲] دست داشت، لباس امام را هم ربود[۳] و از جمله ده نفری بود که داوطلب شد تا بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب بتازاند.[۴]
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | قاتل عبدالله بن مسلم بن عقیل، از جمله ده نفری بود که داوطلب شد تا بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب بتازاند |
زندگینامه
ابوعمرو زاهد او را زنازاده می‌داند.[۵] بنا به قولی او همسر طَوْعَه بود[۶] که به مسلم بن عقیل پناه داده بود و پسرش بلال جریان را به عبدالرحمن پسر محمد بن اشعث خبر داد. به این ترتیب عبیدالله به مخفی‌گاه مسلم پی برد.[۷] در برخی منابع از او با نام اسید حضرمی یاد شده است.
نقش در واقعه کربلا
در منابع از چند نفر به صورت انفرادی (عمرو بن صُبَیح صیداوی، عامر بن صعصعه، اسید بن مالک و زید بن رقّاد)،[۸] و نیز از لشکر کوفه به‌طور دسته‌جمعی به عنوان قاتل عبدالله بن مسلم بن عقیل یاد شده است. چند تن عضو جوخه تیرباران امام بودند یکی از آنان اسید بن مالک حضرمی بود.
گرفتن صله از عبیدالله بن زیاد
اسید بن مالک به دلیل اینکه بر پیکر مقدس امام اسب تازانده بود، برای گرفتن صله از عبیدالله بن زیاد در دارالاماره روبه‌روی عبیدالله ایستاد و این شعر را خواند:[۹]
نَحْن‌ُ رَضَضْنَا الصَّدْرَ بَعْدَ الظَّهرِ | ||
بِکل‌ِّ یعْبُوب‌ٍ شَدیدِ الاَسرِ |
ماییم آن کسانی که استخوان‌های سینه‌اش را پس از پشتش با اسب‌های تیز رو، بلند قامت و قوی هیکل در هم شکستیم.
ابن زیاد فرمان داد تا جایزه ناچیزی به او بدهند.
مرگ
مختار این گروه ده نفره را دستگیر کرد و دستور داد همه را به پشت بخوابانند و با میخ‌های آهنین دست و پایشان را به زمین بکوبند و دستور داد اسب‌هایی با نعل آهنین بر بدن‌های پلید آنان تاختند و آنقدر ادامه دادند تا به هلاکت رسیدند. سپس جسدهای آنان را سوزاندند.[۹]
منبع
- دوزخیان جاوید، مرضیه محمدزاده، نشر بصیرت، ص ۲۶۱-۲۶۳.
پی نوشت
- ↑ - ر.ک : کتاب نسب قریش، ص۴۵؛ تاریخ خلیفه بن خیاط، ص۱۴۵؛ المعارف، ص۲۰۴؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۹؛ مقاتل الطالبیین، ص۹۲؛ رجال طوسی، ص۸۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۹۳؛ شرح الاخبار، ص۱۹۵؛ لباب الانساب و الالقاب و الاعقاب، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ - الطبقات الکبری، ج۵، ص۴۷۷.
- ↑ - انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۹.
- ↑ - اللهوف، ص۱۲۱،۱۱۲؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۳۷۴،۶۰.
- ↑ - اللهوف، ص۱۲۱،۱۱۲؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۳۷۴،۶۰.
- ↑ - ر.ک : تاریخ طبری، ج۵، ص۳۷۱؛ مقاتل الطالبیین، ص۱۰۴؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۳۱؛ تجارب الامم، ج۲، ص۵۰.
- ↑ - ر.ک : انساب الاشراف، ج۲، ص۳۳۸؛ الاخبار الطوال، ص۲۴۰؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۵۰-۳۵۳؛ الفتوح، ج۵، ص۵۰؛ مقاتل الطالبیین، ص۱۰۴؛ تاریخ ابن خلدون، ج۳، ص۲۹.
- ↑ - ر.ک : کتاب نسب قریش، ص۴۵؛ تاریخ خلیفه بن خیاط، ص۱۴۵؛ الطبقات الکبری، ج۵، ص۴۷۵؛ المعارف، ص۲۰۴؛ تاریخ طبری، ج5، ص۴۶۸؛ مقاتل الطالبیین، ص۹۲؛ رجال طوسی، ص۸۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۹۲؛ شرح الاخبار، ص۱۹۵؛ لباب الانساب و الالقاب و الاعقاب، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ - اللهوف، ص۵۴.