طفلان مسلم
محمد و ابراهیم، دو فرزند مسلم بن عقیل بودند که در حادثۀ کربلا اسیر شدند.
زندگینامه
ابن زیاد دستور داد طفلان مسلم را زندانى کردند. این دو نوجوان نابالغ مدت یک سال در زندان بودند. سپس با کمک مشکور، پیرمرد زندانبان که هوادار اهل بیت بود، شبانه از زندان گریختند.
شب به خانۀ زنى پناه بردند که شوهرش در سپاه ابن زیاد بود. وقتى شوهرش«حارث» فهمید، آن دو را کنار رود فرات برد و بى‌رحمانه سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهاى آن دو را براى دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد. [۱] در کنار فرات در چهار فرسنگى کربلا شهرى است به نام مسیب که نزدیک آن آرامگاه آبادى است که گویند قبر محمد و ابراهیم، پسران مسلم بن عقیل داخل آن است. [۲]