یا حسین«ع»
سوزناکترین نالۀ برخاسته از ژرفاى جان،که شیعۀ کربلایى با آن ندا،سید الشهدا را صدا مى‌زند،ندایى که قلبهاى عاشق حسین«ع»را به هم متّصل مى‌کند و حسینیان را زیر خیمۀ«ذکر»گرد مى‌آورد.شعارى که بر پرچم عزاداران محرّم،بر پیشانى رزمندگان اسلام، بر لبهاى نوحه‌سرایان عاشورا مى‌درخشد و مى‌شکفد.نداى شوق‌آمیزى که صحابى بزرگوار،جابر بن عبد الله انصارى،وقتى همراه عطیّه بر سر تربت حسین«ع»آمد و بیهوش شد،چون عطیّه آب به صورتش پاشید و به هوش آمد،سه بار گفت:«یا حسین!یا حسین! یا حسین!»آنگاه گفت:«أ حبیب لا یجیب حبیبه؟»و سپس به زیارت ابا عبد الله علیه السلام پرداخت.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 475.