هل من ناصر

آیا یارى کننده‌اى هست؟فریاد استغاثه و یاریخواهى امام حسین«ع»در روز عاشورا پس از شهادت همۀ یاران،فرزندان و خویشاوندان است.چون دشمن قصد حمله به خیمه‌هاى اهل بیت را داشت و صداى آنان به گریه و فغان بلند بود،امام حسین«ع»اینگونه استغاثه کرد،شاید غیرت شنوندگان را بر انگیزد تا مانع هجوم لشکریان به حریم حرم شوند.

نداى«هل من ناصر»حسین«ع»هنوز و همیشه در گوش تاریخ طنین‌انداز است و وجدانهاى بیدار و همۀ آزادگان را به مقاومت در برابر ستم فرا مى‌خواند و به نصرت دین خدا و یارى ولىّ خدا مى‌طلبد.کسى که نداى نصرت خواهى و«استنصار»حجّت خدا را بشنود ولى پاسخ ندهد،اهل دوزخ است.امام حسین«ع»در مسیر کوفه به دو نفر برخورد و پس از گفتگو وقتى از آنان دعوت به یارى کرد،آنان کهنسالى و قرضهاى خود را بهانه آوردند تا همراه امام نشوند.حضرت فرمود:پس از منطقه دور شوید تا مرا نبینید و صراى مرا نشنوید که به عذاب الهى گرفتار مى‌شوید:«فانطلقا فلا تسمعا لى واعیة و لا تریا لی سوادا فانّه من سمع و اعیتنا او رأى سوادنا فلم یجبنا و لم یغثنا کان حقّا على اللّه عزّ و جلّ ان یکبّه على منخریه فى النّار».

«ز عاشوراى آن سال به خون آغشته تا اکنون

هماره،همچنان فریاد«هل من ناصر»ش در سینۀ تاریخ،پابرجاست

از آن فریاد دعوتگر که در«متن زمان»جارى است

و پیغامش،شعار شور و بیدارى است،

میان حقّ و باطل،«داد»با«بیداد»،نبردى جاودان برپاست.

در این میدان و این پیکار

نداى دعوتش چشم انتظار پاسخى از«ما»ست.

که حق تنهاست،

و...هر جا کربلا،هر روز،عاشورا است.»

این جمله که بصورت«هل من ناصر ینصرنى»شهرت یافته است،در منابع تاریخى دقیقا به همین صورت نیست و با اندک تفاوتى یا با عبارتهاى دیگرى نقل شده است،از قبیل:«هل من ذابّ عن حرم رسول اللّه؟هل من موحّد یخاف اللّه فینا؟هل من مغیث یرجو اللّه فى اغاثتنا،اما من طالب حقّ ینصرنا...»، «هل من ذابّ یذبّ عن حرم رسول الله؟»، «اما من مغیث یغیثنا لوجه اللّه؟»، «هل من ناصر ینصر ذرّیّته الأطهار؟» و عبارتهاى دیگر.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 470-472.