ولید بن عتبه

والى مدینه هنگام مرگ معاویه بود.یزید نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه،از او خواست که از امام حسین«ع»بیعت بگیرد و اگر نپذیرفت،گردنش را بزند.

بیعت گرفتن از حسین«ع»براى ولید دشوار بود و مى‌خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار کند.امّا با مشورتى که با«مروان حکم»انجام داد،مروان موضع متزلزل ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه امام را به دار الأماره احضار کند.سید الشهدا«ع»شبانه به دار الأماره رفت.گفتگوهایى میان امام و والى مدینه و ولید انجام گرفت و امام،بدون بیعت از آنجا خارج شد.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 465.