نذر

نذر،التزام به انجام یا ترک عملى به نحو خاص بخاطر خداست که با صیغۀ خاصّى منعقد مى‌شود،مثل«للّه علىّ...»و انجام آنچه که نذر شده واجب است و تخلّف از آن گناه است و کفّاره دارد. علاقه‌مندان به اهل بیت و امام حسین«ع»گاهى انجام برخى از امور را نذر مى‌کردند تا ملزم شوند آن را ادا کنند،از قبیل:نذر زیارت امام حسین«ع»، عزادارى براى آن حضرت،برپایى مجالس و تعزیه و ذکر مصیبت،اهداى وسیله یا پولى براى حرم یا زوّار،اطعام،شرکت در دستجات زنجیر زنى و عزادارى،ساختن تکیه یا حسینیّه و...اینگونه نذرها بطور طبیعى تأمین‌کننده بخشى از هزینه‌هاى احیاى عاشورا و ترویج خطّ اهل بیت«ع»است و به کمکهاى مالى و جنسى یا انجام خدمات مربوط به سید الشهدا«ع»جنبۀ معنوى و قداست مى‌بخشد و افراد با افتخار به چنین کارهایى اقدام مى‌کنند.در میان مردم،سنّتهایى همچون آش نذرى،سفرۀ نذرى،گوسفند نذرى،شله زرد،ترحلوا و...متداول است که اغلب با نذر،بر خود واجب مى‌سازند و در کنار آن مرثیه‌خوانى انجام مى‌گیرد و این اطعامها به یاد اهل بیت است.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 446-447.