مصیبت
رنج و سختى و بلا و گرفتارى که به کسى مى‌رسد حوادث ناگوار و پیش‌آمدهاى تلخ، همچون در گذشت خویشاوندان و دوستان صمیمى.به معناى سوک و تعزیت و عزا و ماتم نیز به کار مى‌رود.آنچه در کربلا بر اهل بیت گذشت،شهادت و اسارتى که براى سید الشهدا و عترت پیامبر در عاشورا پیش آمد،حادثۀ شهادت هر یک از معصومین«ع»نیز مصیبتى است که بر امّت اسلام وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین مصائب، عاشوراى حسینى است.در زیارت عاشورا از شهادت ابا عبد اللّه«ع»بعنوان مصیبتى بزرگ یاد شده است.«لقد عظمت الرزیّة و جلّت المصیبة بک علینا و على جمیع اهل الإسلام...
مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیّتها فى الإسلام و فى جمیع اهل السّماوات و الأرض» [۱] و به همین جهت،به یادآورى حادثۀ عاشورا و شهادت امام حسین و أئمّۀ دیگر«ذکر مصیبت»گفته مى‌شود.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 427.
- ↑ زیارت عاشورا،بحار الانوار،ج 98،ص 294.