مجلس
محلّ نشستن،مدت زمان نشستن،در اصطلاح وعظ و مرثیه‌خوانى،محفلى که در آن به سخنرانى،وعظ و ذکر مصیبت مى‌پردازند(-مجالس حسینى)و در اصطلاح تعزیه و شبیه‌خوانى،بخشى از مقتل و واقعۀ عاشورا یا صحنه‌هاى دیگر تاریخ اسلام،که در یک نوبت بصورت نوحه‌خوانى و تعزیه،اجرا مى‌شود.چون اجراى تعزیه در یک تکیه یا مجلس بوده،یک صحنه از وقایع عاشورا که نمایش داده مى‌شد به آن مجلس مى‌گفتند و تدوین‌کننده و محرّر اینگونه متون را«مجلس نویس»مى‌خواندند و گوینده و خوانندۀ آن مباحث و مجالس را«مجلس خوان».مجلس دو طفلان مسلم،مجلس قاسم،مجلس حضرت عباس،مجلس غارت خیمه‌ها و...از اینگونه مجالس است.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 402.