گندم عراق

یا گندم رى.عمر سعد(فرمانده سپاه کوفه در کربلا)در پاسخ به پیشنهاد سید الشهدا«ع» که او را از آلودن دست به خون خویش بر حذر مى‌داشت و عمر سعد بهانه‌هاى مختلفى مى‌آورد،از جمله گفت:به من وعدۀ حکومت رى داده شده است.حضرت او را نفرین کرد و فرمود:امیدوارم پس از مرگ من،از گندم عراق نخورى مگر اندکى.عمر سعد از روى استهزا گفت:«جو»آن هم مرا بس است(فى الشّعیر کفایة)طبق نفرین امام،عمر سعد به حکومت رى هم نرسید و به دست مختار کشته شد. در نقل دیگرى آمده است که سالها پیش از عاشورا،عمر سعد به آن حضرت گفته بود:برخى از سفیهان مى‌پندارند که من تو را خواهم کشت.حضرت فرمود آنان سفیه نیستند،بلکه بردباران و حلیمانند؛ولى آنچه مایۀ چشم روشنى است آن است که پس از من از گندم عراق،جز اندکى نخواهى خورد، که این،پیشگویى آن حضرت از وقایع کربلاست.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 386.