فرد
فرد، اشعار نسخه‌هاى تعزیه، که از روى آن در شبیه‌خوانیها و تعزیه‌ها برنامه اجرا کنند.[۱]
شاید به دلیل آنکه روى یک برگۀ جدا نوشته مى‌شود، به آن نسخه‌ها فرد مى‌گویند.
دهخدا مى‌نویسد: «ورقه‌اى به مقدار نصف قطع خشتى که مستوفیان بر آن جمع و خرج ولایتى یا ایالتى یا خرج خاصّى را مى‌نوشته و زیر هم دسته مى‌کرده‌اند.»[۲]