غل و زنجیر
غل، طوق آهنى و بند است. در فارسى غل را مخفف گویند و به معنی بند گردن و بند دست است. طوقى آهنى یا دوالى است که در گردن یا دست قرار دهند.
اسرای کربلا
غل جامعه، نوعى غل یا بند است که دستها را به گردن جمع مى‌کند. (هوالقید الّذى یجمع الیمین و العنق).[۱]
غل جامعه، طوقى آهنین و سنگین که در دوران ساسانى به کار مى‌رفت و توسط پدر عمر سعد در نبرد با ایرانیان به غنیمت گرفته شده بود. در دوران اسارت اهل بیت(ع) دستهاى امام سجاد(ع) با زنجیر به گردنش بسته شده بود.
از جمله کسانى که اسراى اهل بیت را در کوفه در محلّۀ کناسه دیده و امام سجاد(ع) را سوار بر شتر بى‌روپوش مشاهده کرده که از گردن او در اثر غل جامعه خون مى‌آمده، مسلم جصاص بوده که در آن ایام به تعمیر و سفید کارى قصر دار الاماره مشغول بوده‌است.
منبع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۳۴-۳۳۵.
پی‌نوشت
- ↑ لغت‌نامه،دهخدا.