حسین بن على بیهقى

حسین بن على بیهقى،مشهور به واعظ و متخلّص به کاشفى،از علماى معروف ایران که در فنّ خطابه تسلّط داشته و شعر هم مى‌سروده است.کتاب معروفش«روضة الشهدا» ست که در تاریخ خاندان پیامبر و مراثى اهل بیت«ع»است و مدّتها مرثیه‌خوانان،از کتاب مقتل او مرثیه مى‌خواندند و به همین جهت به آنان روضه‌خوان گفته مى‌شد.به نوشتۀ دهخدا:وى در زمان سلطان حسین بایقرا در هرات و نیشابور،مشغول وعظ و ارشاد بوده و با صوتى خوش و آهنگى دلکش آیات قرآنیّه و احادیث نبویّه را با عبارات و اشارات لایقه به عرصۀ بیان مى‌آورده...در هرات که مردمانش از اهل سنّت و جماعت بوده‌اند،به شیعیگرى متّهم و در سبزوار که مرکز تشیّع بوده...به تسنّن اشتهار داشته است.

مصنّفاتش:آینۀ اسکندرى،الاختیارات،اخلاق محسنى،الأربعون حدیثا،اسرار قاسمى، الواح القمر،انوار سهیلى،جامع الستّین،جواهر الأسرار،روضة الشهدا،و کتابهاى دیگر وى در سال 906 یا 910 در هرات در گذشت.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 361.