شراف

به معناى بلندى است.نام منزلى از منزلگاههاى میان مکه تا کوفه که امام حسین«ع» آنجا هم فرود آمد.منطقه‌اى پرآب و درخت که تا واقصه(یکى دیگر از منزلگاهها)7/5 کیلومتر فاصله دارد.حرّ در اینجا راه را بر حسین«ع»بست.امام و همراهان شب را آنجا ماندند.سحرگاهان حضرت به جوانان کاروان دستور داد تا مى‌توانند آب بسیارى ذخیره بردارند.همۀ مشکها و ظرفها را پر از آب کردند.پس از حرکت از آنجا بود که با سپاه حرّ برخورد کردند که همه تشنه بودند.حضرت فرمود تا سپاه حرّ،حتى اسبهاى آنان را با آبهاى ذخیره سیراب کنند. شراف،نام مردى بوده که در این محلّ چشمه و چاههاى پرآبى احداث کرده بود.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 245.