قبر امام حسین«ع»

اولین بار بنى اسد پس از دفن اجساد شهدا و پیکر سید الشهدا،علامتى بر قبر نهادند.از اینکه توّابین در سالهاى 63 یا 64 بر سر قبر امام حسین مى‌آمدند،مى‌فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است.بنا به تشویق اولیاء دین،مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشکار.

در زمان بنى امیّه،قبّه‌اى بر قبر شریف ساخته شد و تا زمان هارون الرّشید باقى بود.وى قبر را خراب و محلّ آن را صاف کرد و درخت سدرى را که(به نشانۀ قبر)در آنجا بود.

قطع کرد.بار دیگر در زمان مأمون ساخته شد.سپس در سال 236 و 237 هجرى به دستور متوکّل عباسى،قبر و خانه‌هاى اطراف آن خراب شد و به جاى آن زراعت کردند و مانع رفت و آمد مردم شدند.بازهم در سال 247 به دستور متوکّل قبر را خراب کردند و چندین نوبت دیگر این تخریب انجام گرفت.بناى فعلى مرقد و حرم سید الشهدا به قرن هشتم هجرى بر مى‌گردد.البته بارها مرمّتها و اضافاتى انجام گرفته است.در سال 1216 هجرى وهّابیها با سپاهى از منطقۀ نجد حمله کرده و حرم حسینى را غارت و تخریب کردند و اسبها را در صحن مطهّر بستند.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 352.