جامه سیاه
رسم است که در سوک عزیزان، جامه سیاه مى‌پوشند.
جامعه سیاه در محرم
در ایام محرّم نیز عزاداران در عزاى سیدالشهدا(ع)، هم خود لباس سیاه مى‌پوشند، هم مساجد و تکایا و سر در ساختمانها را سیاهپوش مى‌کنند. نقل شده چون امام حسین(ع)شهید شد، زنان بنى هاشم سیاه پوشیدند و عزادارى کردند و امام سجاد(ع) براى سوک و ماتم آنان غذا تهیّه مى‌کرد.[۱]
جامعه سیاه در اشعار
در تعابیر شاعران نیز سیاهى شب بعنوان جامۀ سیاهى به حساب آمده که جهان در سوگ سالار شهیدان به بر مى‌کند، جامۀ نیلى هم گفته مى‌شود. در اشعار محتشم کاشانى است:
| یکباره جامه در خم گردون به نیل زد | چون این خبر به عیسى گردون‌نشین رسید |
که جامه در نیل گرفتن و به نیل زدن، کنایه از پوشیدن لباس عزاست.
| اى عالمى سیاه به تن در عزاى تو | اى جان پاک آدم خاکى فداى تو | |
| اى جنّ و انس،مویه‌گر اندر مصیبتت | اى خاص و عام نوحه‌گر اندر رثاى تو |
منبع
پی‌نوشت
- ↑ بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۱۸۸.