شیما تقیان پور
شیما تقیان پور (١٣٥١ ه. ش) از شاعره‌های غزل‌سرای معاصر ایرانی است.
| شیما تقیان پور | |
|---|---|
| زادروز | ١٣٥١ ه.ش قزوین |
| کتاب‌ها | «مویرگ‌های باران» |
زندگینامه
شیما تقیان پور فرزند صمد به سال ١٣٥١ ه. ش در قزوین دیده به جهان گشود. بعد از طی تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاه خود توانست از دانشگاه آزاد تاکستان در رشته‌ی الهیات لیسانس بگیرد.
وی در صدا و سیمای استان قزوین به کار نویسندگی برنامه نیز اشتغال داشته است.
آثار
از تقیان پور دفتر شعری با نام «مویرگ‌های باران» چاپ و منتشر شده است.
اشعار
آتش
| زمین تا کران در خون، تمام آسمان آتش | و دشتی زیر پای شب، در آن صد کهکشان، آتش | |
| زمین و آسمان در هم گره خوردند و پیچیدند | که برپا کرده‌ای صدها هزاران کهکشان، آتش | |
| «سرت بر نیزه‌ها روئیده، خواندی یک غزل گل را» | سراسر عشق و آینه، بمان در خون بخوان، آتش | |
| به طوفان می‌زنی هر شب، تو هفتاد و دو کشتی را | میان باد می‌رقصد، فقط یک بادبان، آتش | |
| دو بال سرخ روئیدند، جای دستهای سبز | کنار علقمه غلطید، صدها آسمان، آتش |
| غریبی خیمه زد بر دشت و زینب این سوی میدان | برادر آن طرف مانده و دشتی در میان آتش |
آب و التهاب
| طرح دستی روی آب افتاده بود | عشق هم در التهاب افتاده بود | |
| دستهای سبز بوی یاس داشت | رونق از گل از گلاب افتاده بود | |
| تا به او شاید رساند خویش را | آب هم در پیچ و تاب افتاده بود | |
| با طلوع آفتاب صورتش | در دل شب اضطراب افتاده بود | |
| خیمه‌ها در زمهریر درد سوخت | ز آسمانها آفتاب افتاده بود | |
| چشمه‌های تب زده در انتظار | دستِ سقّا روی آب افتاده بود |