شیرینعلی گلمرادی‌

شیرینعلی گلمرادی (1317 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.

شیرینعلی گلمرادی
زادروز	1317 ه. ش، خلخال
سبک نوشتاری	غزل
کتاب‌ها	«دهستانی»

زندگینامه

شیرینعلی گلمرادی فرزند اسماعیل در سال 1317 ه. ش، در شهر خلخال دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را تا سال دوم دبیرستان در زادگاهش به انجام رسانید، از آن پس به استخدام ژاندارمری درآمد و تا سال 1361 به خدمت اشتغال داشت و سرانجام بازنشسته گردید.

گلمرادی از آغاز جوانی به شعر و شاعری پرداخت و از سال 1339 آثارش در بعضی مجله‌ها و روزنامه‌ها منتشر می‌شد.

گل مرادی از انواع شعر تنها به سرودن غزل علاقه بیشتری نشان داده است و مجموعه شعری بنام «دهستانی» از وی توسط حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی طبع و نشر یافته است.

اشعار

عصر عاشورا

قتلگاهی‌ست پر از داغ، نظرها نگران‌		ظهر مجروح، از این داغ مهیّا نگران
عطش آویخته از ابر شناور در کوه‌		در پی رفتن هفتاد و دو دریا نگران
بر زمینی که از آن خون و خطر می‌روید		می‌شود خیره بر آن دیده‌ی عیسی نگران
زیر رگبار شقاوت، که فرو می‌بارد		ایستاده‌ست تن تشنه‌ی صحرا نگران
در غم سوختن این همه باغ گل سرخ‌		خاطر مضطرب مریم عذرا نگران
ایستاده‌ست صبورانه، ولی می‌موید		قامت حیدری حضرت زهرا نگران
سایه افکنده شب فاجعه بر دامن دشت‌		جاده‌ی نور، از این ظلمت یلدا نگران
آب، سر می‌کشد از پشت سر شعله‌ی خاک‌		در دلش آتشی از آه و دریغا نگران
ذو الجناح است که بازین نگون آمده است		- بی‌سوار- از طرف مقتل مولا نگران
موج صد سلسله اندوه گره خورده به هم‌		در خم حیرت یک مرکب تنها نگران
می‌توان نقش کشید از تب صحرای فرات‌		می‌توان گرم شد از سوختن، امّا نگران

در منای عشق

ای در منای عشق خدا جان فدا حسین‌		در پیکر مبارزه خون خدا حسین
ای پاک‌تر ز پاکی گلبرگ‌های یاس‌		روی زمین ز چهره‌ی تو دلگشا حسین
ای معنی تکامل ایمان به فیض عشق‌		ای عاری از تعارف چون و چرا حسین
عریان‌ترین حقیقت معلوم آفتاب‌		تابان‌ترین حقیقت صدق و صفا حسین
فارغ ز کام خواهی دلی در هوای نفس‌		غالب به سلطه‌جویی دیو هوا حسین
انسان ولی فراتر از انسان خاک‌زاد		با آیه‌های نور الهی نما حسین
مطلوب دل، موافق خاطر، انیس جان‌		زنگار غم گرفته‌ی دل را جلا حسین
پاینده در خیال زمان‌ها و قرن‌ها		در معبر گذشت زمان دیر پا حسین
در کندوکاو یافتن جایگاه عشق‌		تا مسلخ شهادت پر اعتلا حسین
در شوره‌زار تشنه به گلبانگ عاطفت‌		آواز آب و عاطفه، گلگون قبا حسین
سردار بی‌مبالغه در عرصه‌ی نبرد		سرباز بی‌مضایقه در کربلا حسین
در جنگ عاشقانه پذیرای مرگ سرخ‌		با ظلم در نبرد به شمشیر «لا» حسین
نام تو عطر سینه‌ی خونین لاله‌هاست‌		بویت در آستین بهاران رها حسین
در انتظار بوسه بر آن آستانه‌ات‌		خون می‌چکد ز چشمه‌ی چشمان ما حسین

منابع

• دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1343-1344.