الظلیمه الظلیمه

ظلیمه،آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگیرند،آنچه را که نزد ظالم درخواست مى‌کنى. کلماتى حاکى از ظلم و ستمى که بر امام حسین«ع»از سوى امّت روا شد.این تعبیر،در زیارت ناحیۀ مقدّسه آمده و اینکه ذو الجناح،اسب سید الشهدا«ع»پس از کشته شدن امام،همهمه کنان و اشکریزان و بى‌صاحب به سوى خیمه‌ها مى‌آمد،در حالى که مى‌گفت:«الظّلیمة الظّلیمة لأمّة قتلت ابن بنت نبیّها»، داد از دست امّتى که پسر دختر پیامبر خود را کشته‌اند.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 274.