رافع بن عبدالله ازدی
رافع بن عبدالله ازدی شنوئه (شنده)، از شاخه‌های قبیله ازد که در کوفه می‌زیست. قبل از رسیدن امام حسین (ع) به کربلا همراه با مولایش مسلم بن کثیر ازدی به امام حسین (ع) پیوست. او از اصحاب شجاع و جنگجوی امام حسین (ع) و ایرانی تبار بود.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | رافع بن عبدالله ازدی شنوئه (شنده) |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | از اصحاب شجاع و جنگجوی امام حسین (ع) |
نقش در واقعه کربلا
رافع بعد از شهادت مسلم بن کثیر و به احتمال قوی بعد از نماز ظهر عاشورا به شهادت رسید. [۱] در زیارت نامه‌ها نام او ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 400.
پی نوشت
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق. ج1، ص611؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج1، ص424؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص115؛ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق.، ج2، ص165؛ الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص104؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ج1، ص136؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ص136.