شیر کربلا

به نقل مردى از قبیلۀ بنى اسد،پس از آنکه حسین بن على«ع»و اصحابش شهید شدند و سپاه کوفه از کربلا کوچ کرد،هر شب شیرى از سمت قبله مى‌آمد و به قتلگاه کشتگان مى‌رفت و بامدادان بر مى‌گشت.یک شب ماند تا ببیند قصّه چیست.دید آن شیر،بر جسد امام حسین«ع»نزدیک مى‌شد و حالت گریه و ناله داشت و چهرۀ خود را بر آن جسد مى‌مالید. بر اساس همین نقل نیز،در مراسم شبیه‌خوانى و تعزیۀ کربلا،کسى در پوست شیر مى‌رود و در میدان نبرد حاضر مى‌شود و پس از آنکه سید الشهدا کشته مى‌شود خود را به بالین پیکر او مى‌رساند و بر نعش امام حسین«ع»مى‌گرید و این صحنه،سبب تأثّر و گریۀ تماشاگران تعزیه مى‌شود.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 263-264.