سنگابخانه
محلّى که یک یا چند ظرف بزرگ سنگى براى نوشیدن آب سرد،در ایّام عزادارى سید الشهدا«ع»در آن نهاده مى‌شد و سقّاها،آمادۀ آب دادن به عزاداران و هیئتهاى سینه‌زنى بودند.معمولا در محوّطه‌اى بود که روى آن چادر مى‌زدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبه‌هاى مخصوص و عکس و شمایل مى‌پوشاندند و در آنجا نگهبان و شب‌خواب مى‌گذاشتند.سنگاب،ظرف سنگى بزرگى بود که مقدار زیادى آب مى‌گرفت و از یک پاره سنگ تراشیده مى‌شد و در مسجدها و تکایا براى آشامیدن یا وضو گرفتن مى‌گذاشتند.
دهخدا مى‌نویسد:«ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در مساجد و امامزاده‌ها نهند.» [۱]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 231.
- ↑ لغت‌نامه،دهخدا.